Αφίσα που κολλήθηκε από τη συνεργασία αντιφασιστικών ομάδων
του antifa community

Δεν είναι μυστικό ότι, εδώ και δεκαετίες, το κράτος του Ισραήλ, με την μεθοδικότητα μιλιταριστικού εργαστηρίου, έχει επιβάλει ένα καθεστώς απαρτχάιντ ενάντια στους Παλαιστίνιους: Μια διαρκή θεσμική, χωροταξική και στρατιωτική απομόνωση που συχνά φτάνει στα όρια της εξόντωσης.

Στις 6 δεκεμβρίου ο Τραμπ αναγνώρισε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του ισραήλ, βάζοντας τέλος στις όποιες αυταπάτες για την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος -και προκαλώντας μια ακόμα εξέγερση στα Παλαιστινιακά εδάφη.

Η ανακοίνωση της 6ης Δεκέμβρη δεν ήταν απόφαση ενός τρελού με άσχημο μαλλί. Τώρα που σιγά σιγά καταρρέει ο μύθος των τζιχαντιστών, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι στη μέση ανατολή διεξάγεται ένας παγκόσμιος πόλεμος -δι’ αντιπροσώπων. Και η ανακοίνωση αυτή έρχεται ακριβώς στο σημείο της όξυνσης των διακρατικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή. Και επηρεάζει και αφορά μια ευρύτερη συμμαχία που σχεδιάζει και οργανώνεται με πολεμικούς όρους: Μια συμμαχία, μέρος της οποίας είναι και το ελληνικό κράτος.

Το ελληνικό κράτος μπροστά στις κάμερες αποδοκίμασε -μουδιασμένα- την απόφαση των η.π.α. Πίσω από αυτές, στην πραγματική ζωή, στήνει φιλίες με την χούντα της σαουδικής αραβίας, που έχει άμεση εμπλοκή με τον πόλεμο στην Υεμένη, συνεργάζεται με την αιγυπτιακή χούντα του Σίσι (που στην προκειμένη είναι κι αυτή υπεύθυνη για τον αποκλεισμό των παλαιστινίων στη λωρίδα της Γάζας), φροντίζει όποτε της δοθεί η ευκαιρία να διακηρύσσει τη διάθεση για περαιτέρω συνεργασίες με την αμερικανική στρατιωτική μηχανή και προσφέρει «επιμελητειακή υποστήριξη» στο κράτος του ισραήλ. Προσφέρει τον εναέριο χώρο του για να εκπαιδεύεται η ισραηλινή αεροπορία, προσφέρει διπλωματική κάλυψη εντός της Ε.Ε., ανταλλάσσει τεχνογνωσία, σχεδιασμούς και πληροφορίες μέσω μυστικών υπηρεσιών.
Με άλλα λόγια: το ελληνικό κράτος προσπαθεί να ανεβάσει τη αξία του οικοπέδου του ποντάροντας πάνω σε πτώματα. Απ’ την Υεμένη μέχρι την Γάζα.

Η υπόθεση των Παλαιστινίων ήταν πάντοτε και δική μας υπόθεση. Μια διαρκής κοινωνική αντίθεση ανδρών και γυναικών από τα προλεταριοποιημένα κοινωνικά στρώματα ενάντια σε ένα ρατσιστικό μιλιταριστικό κράτος.
Σήμερα έχουμε ένα επιπλέον λόγο.

Η αλληλεγγύη στον αγώνα των παλαιστίνιων,

σημαίνει να κοιτάξουμε πού θα μπορούσαν να συναντηθούν οι αγώνες μας –και πού συναντιούνται οι εχθροί μας. Είναι αντιφασιστικό και ταξικό μας καθήκον να σταθούμε ενάντια στους σχεδιασμούς και τις (πολεμικές) συμμαχίες και βλέψεις του δικού μας κράτους και των ντόπιων αφεντικών του.
Για εκείνες κι εκείνους, στους δρόμους της Παλαιστίνης και για εμάς, εδώ.

ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία