Η φήμη του Σεραφείμ έχει κατά πολύ ξεπεράσει τα όρια του Πειραιά. Ο μητροπολίτης μας κάνει γνωστό τον εαυτό του κυρίως μέσω του ρατσιστικού, εθνικιστικού και ομοφοβικού εμετού που κάθε τόσο ξερνάει μέσω των media. Κάνει κοινές μηνύσεις μαζί με χρυσαυγίτες βουλευτές σε θεατρική παράσταση, εξισώνει την ομοφυλοφιλία με την παιδεραστεία και τη κτηνοβασία, ευλογεί το Σαμαρά να διώξει τους μετανάστες από τη χώρα, εξυψώνει σε κάθε ευκαιρία την αξία του “ορθόδοξου ελληνικού έθνους”. Δεν μένει όμως μόνο σ’ αυτά. Αν χρειαστεί, θα βάλει πλάτες στον υποψήφιο δήμαρχο της αρεσκείας του, θα κάνει αντικομμουνιστικό κήρυγμα σε απείθαρχους μαθητές στο Ζάνειο σχολείο και θα πάρει θέση για υποθέσεις στημένων αγώνων.
Θα μπορούσε να είναι απλά ένας γραφικός, αντιθέτως, η στάση και η συμπεριφορά του τον συνιστούν άξιο διάδοχο του Καλλίνικου ως ο πειραϊκός εκπρόσωπος του μηχανισμού του βαθέος κράτους που ονομάζεται Ελληνική Εκκλησία. Ενός μηχανισμού που, εκτός του ότι αποτελεί βασικό ιδεολογικό πυλώνα της ακροδεξίας ιδεολογίας στη χώρα, δρα και με όρους μαφίας, καθώς αφοσιώνεται στη διαχείρηση των τεράστιων εκτάσεων που κατέχει στο σύνολο της επικράτειας. Με λίγα λόγια, έχουν τις μπίζνες στο μυαλό και το μυαλό στις μπίζνες.
Να στείλουμε στο διάολο το συρφετο του παπαδαριού και τα συμφέροντά του. Τα δικά μας συμφέροντα βρίσκονται κόντρα στην εκκλησία, το κράτος, τις μαφίες, τα αφεντικά και τους φασίστες. Και δε γουστάρουμε καθόλου να τα διαπραγματευτούμε.