SOLE & DJ PAIN/ DONT RIOT

Λένε: Το Ντένβερ δε θα εξεγερθεί
Το Πόρτλαντ δε θα εξεγερθεί
Η ελεγχόμενη διαχείριση της οργής είναι πολύ πιο επιβλαβής από μια εξέγερση
Το να βρίσκομαι σε διαδήλωση παρέα με τον αρχηγό της αστυνομίας
δεν είναι ο ορισμός που ‘χω στο νου μου για το “καμιά ειρήνη, χωρίς δικαιοσύνη!”
μετά από όλη αυτή την κουβέντα περί θεού
έβγαλαν για βόλτα τις σκουπιδοσακούλες τους
[…] έχω ζήσει λίγα χρόνια μόνο εδώ, αλλά και πάλι είναι η πόλη μου
κι αν δεν είσαι απ’ την τάξη των αστών τα δικαστήρια είναι εχθρός σου
ξέρω πως ο Ζίμερμαν θα το πληρώσει ακόμα κι αν καταφέρει να περπατάει ακόμα
έχω το προνόμιο σ’ αυτή την χώρα να ‘μαι λευκός
και θέλω να το χρησιμοποιήσω για κάτι που να αξίζει
να την πέσω σε διεφθαρμένους μπάτσους
και σε άλλους που θα ‘΄θελαν να ‘ναι μπάτσοι και την έχουν δει πως σκοτώνουν όποιον θέλουν
κι όταν τους πιάνουν οι μπάτσοι τους κρατάνε για κανένα διήμερο
αν ο Ζίμερμαν λέει πως εκτελούσε το έργο του θεού
τότε ο θεός είναι ένας λευκός ρατσιστής
οι παπάδες υπηρετούν το κράτος οπότε μη μου τη λέτε πως σπέρνω μίσος
εδώ έχει μόνο σκληρή αγάπη
ξέρω σε ποια πλευρά στέκομαι
Λένε: Το Ντένβερ δε θα εξεγερθεί
Το Πόρτλαντ δε θα εξεγερθεί
Θα μπορούσαν να σκοτώσουν τις μάνες μας και πάλι δε θα πρεπε να εξεγερθούμε
Λένε “καμιά ειρήνη χωρίς διακιοσύνη”, αλλά το μόνο που βλέπω είναι μια εύθραυστη ειρήνη
Αυτοί βάλανε φωτιά στον χάρτη των δικαιωμάτων και εμείς δεν βγήκαμε καν στους δρόμους
Ο εξευγενισμός (gentrification) κάνει σκούπες στους δρόμους 
και τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου εξαπολύουν πόλεμο σε 10000 άστεγους
που δεν έχουν πού να κοιμηθούν
θέλουν να καθαρίσουν κάθε πόλη της αμερικής για να τις φτιάξουν σαν το παρίσι
έτσι ώστε οι γιάπηδες να μπορούν να πηγαίνουν ευχάριστα  στη δουλειά με τα ποδήλατα τους
και να κάνουν βόλτες αγοράζοντας οργανικά προϊόντα
ευτυχώς δεν έχω φράγκα οπότε ζω εκεί που ζει η τάξη μου (κυριολεκτικά: “ο λαός”, αλλά όχι ρε γαμώτο..)
είμαι λευκός ριζοσπάστης, χωρίς off για διακοπές
δε βλέπω εξέγερση αλλά βλέπω πολλούς ματάδες
δε θα κλάψω για σπασμένα παράθυρα, μόνο για σπασμένες καρδιές,
σπασμένα χέρια και υποσχέσεις που σπάσανε
πώς σκατά ζούμε εδώ μέσα;
σε μια δημοκρατία που η φωνή σου δεν έχει κανένα βάρος
μόνο η βία γίνεται αντιληπτή
δε σας ζητάμε, μιλάμε,
δε τρώω τα ψέμματα που μου πουλάτε
Στο Όκλαντ εξεγείρονται, στο Λ.Α. τα σπάνε
κι εμείς εδώ καθόμαστε κι ακούμε κήρυκες να βγάζουν λόγους
το μήνυμα προς την κυβέρνηση είναι πως δε χρειαζόμαστε κυβέρνηση
σταματήστε τους φόνους από το Πακιστάν μέχρι τη Φλόριντα κι απ’ το Γκουαντανάμο μέχρι το Πέλικαν Μπέυ
πρέπει να πω: να πάνε να γαμηθούν οι ΗΠΑ
ξέρω τους εχθρούς της τάξης μου, τους μπάτσους, τα δικαστήρια, το κράτος και το δολάριο, τους εθνικούς οργανισμούς των αφεντικών (A.L.E.C. -κάτι -σε πολύ γενικές γραμμές- αντίστοιχο του Σ.Ε.Β.)
ηλίθιοι λευκοί καριόληδες κόψτε να αναρτάτε στο facebook ότι “προωθείται ένας φυλετικός πόλεμος”
γιατί δε μιλάμε για φυλετικό πόλεμο 
φυλετικός πόλεμος είναι αυτός που διεξάγει η αμερική από το 1492 – γιατί νομίζεις ότι γεμίσαν όλες αυτές οι γαμημένες φυλακές;
“Η λευκή αμερική δε φταίει σε τίποτα, τα πράγματα απλά είναι έτσι”
και οι απόψεις όλων αυτών των λευκών καριόληδων με αναγουλιάζουν
Ας πάρουμε λοιπόν μια βαθιά ανάσα, ας εισπνεύσουμε τα δακρυγόνα
ας νιώσουμε τους δρόμους να τρέμουν κάτω απ’ τα πόδια μας, ενώ από πάνω μας θα πετάνε τα μη επανδρωμένα των μπάτσων
αν θες να δεις αλλαγή, μη την περιμένεις απ’ τα δικαστήρια
θα ρθει μόνο από τους δρόμους, όταν τους στήσουμε οδόφραγμα