> αφίσα που κολλιέται και κείμενο που μοιράζεται στους δρόμους του βόλου, με αφορμή τις δυο τελευταίες “καραβιές” μεταναστών στην αλλόνησσο.
απ’ την ανοιχτή συνέλευση μαγνησίας ενάντια στα κέντρα κράτησης.

“Πίσω από το welcome refugees κρύβονται οι μπάτσοι & τα στρατόπεδα, οι ΜΚΟ & τα φράγκα
    Τις τελευταίες δυο βδομάδες τα καράβια από τις Σποράδες δεν ξέβραζαν στο λιμάνι του Βόλου, μαυρισμένους χαζοχαρούμενους τουρίστες. Μετά τις νταλίκες, κόλλησαν στα καράβια λεωφορεία του κτελ, περικυκλωμένα από όλη την ασφάλεια του Βόλου, την ΔΙΑΣ και την ΟΠΚΕ, από τα χακί του λιμενικού και από τους  «εθελοντές Α.Ε» (λέσχη ειδικών δυνάμεων Μαγνησίας).
    Μετά από μέρες πείνας και δίψας και απεγνωσμένης προσπάθειας για τον εντοπισμό τους στα Γιούρα ,την πρώτη φορά οι 65 άνδρες, οι 20 γυναίκες και τα 30 παιδιά και την δεύτερη 32 άνδρες, 12 γυναίκες και 13 παιδιά, αυτά τα τρομαγμένα πρόσωπα, αυτοί που έγιναν μπλουζάκια welcome refugees, αυτοί που χρησιμοποιούνται  για να μαζεύει επιχορηγήσεις η action aid της κόρης του Μητσοτάκη, τσουβαλιάστηκαν βιαστικά και σιωπηλά, σαν σκουπίδι  που λερώνει τη βιτρίνα της πόλης και κρύφτηκαν στο κατ’ ευφημισμόν «κέντρο φιλοξενίας μεταναστών».
    Στο λιμάνι δεν υπήρχαν κάμερες, δεν είχε φιλάνθρωπους παπάδες και Μ.Κ.Ο. (μη κυβερνητικές οργανώσεις), υπηρεσίες του Δήμου και wannabe βουλευτές περιφερειάρχες, «πρόσφυγες» βουλευτές και πολιτευτές. 300 μέτρα από το Βολωνάκι, ένα χιλιόμετρο από το πολυτεχνείο, «ευαίσθητες καρδούλες» μάζευαν ρούχα για την Ειδομένη (αν και δήλωσε ότι δεν χρειάζονται άλλα, όταν περπατάς μέχρι την Γερμανία δεν θέλεις επιπλέον βάρος) και αδιαφορούσαν για ανθρώπους διψασμένους, νηστικούς, τρομαγμένους, περικυκλωμένους μετανάστ(ρι)ες. Η φιλανθρωπία αξίζει μάλλον όταν γίνεται μπροστά στις κάμερες, όταν φέρνει επιχορηγήσεις κι όταν αφορά κάτι μακρινό (χελώνες, σεισμοπαθείς, πρόσφυγες…).

Εμείς δεν είμαστε φιλάνθρωποι. Θεωρούμε ότι αυτός ο κόσμος και οι αφέντες του παράγουν θάνατο. Κι ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι τα θύματα αυτού του κόσμου, του κόσμου των αφεντικών. Ή όπως το είπαν κάποιοι άλλοι, είναι «οι γιοί και οι κόρες αυτού του πολέμου».
    Ήμασταν στο λιμάνι να δώσουμε νερό, να δούμε και να μας δουν «οι δικοί μας», να τους πούμε «δεν είστε μόνοι, θα μπορούσαμε να είμαστε στη θέση σας». Την πρώτη φορά δεχθήκαμε σπρωξίματα και απειλές για προσαγωγές από την ασφάλεια και τους λιμενικούς. Μια βδομάδα αργότερα μαζευτήκαμε περίπου 70 αλληλέγγυοι και καταφέραμε να έρθουμε σε επαφή με τους πρόσφυγες ενώ η ασφάλεια και το λιμενικό προσπαθούσε να ακολουθήσει την ίδια τακτική. Δεν το πέτυχαν.  
    Βρεθήκαμε και στο κέντρο κράτησης για να θυμηθούμε τι σημαίνει «ελληνική φιλοξενία». Εκεί μπορεί να μην είχε άλλο νερό εκτός από αυτό που τους πήγαμε εμείς, αλλά είχε δυο άθλιες τουαλέτες και 45 κρεβάτια για να «καλωσορίσουν» τους  115 και 57 αντίστοιχα  πρόσφυγες.
    Ο σχεδιασμός των μπάτσων ήταν όλα να γίνουν  στη μούγκα και αφού τελείωσαν την ταυτοποίηση τους διώξανε με άδειο στομάχι βέβαια αφού αστυνομία, Δήμος και Περιφέρεια φρόντισαν γι’ αυτό ρίχνοντας τις ευθύνες εκατέρωθεν. Ο διοικητής ασφάλειας έλεγε «δεν είναι κρατούμενοι, άρα δεν τους ταΐζω εγώ».
Ο Δήμος το είχε παίξει «νηστικοί ημίχρονο-τελικό».
Η Περιφέρεια έψαχνε αρχηγό για τη ΝΔ. 
Και οι ΜΚΟ, οι φιλάνθρωποι και οι «μαζεύω τρόφιμα» θεώρησαν ότι τόσοι άνθρωποι δεν ήταν αρκετοί για να προσελκύσουν προβολή και χρηματοδότηση.
    Μόνο η ποδοσφαιρική ομάδα Ελευθεριακός, η συνέλευση Αγίου Νεκταρίου κι εμείς προσπαθήσαμε να τους χορτάσουμε με ό,τι μπορούσαμε να προσφέρουμε.
    Ακόμη και στους αιχμάλωτους πολέμου, υπεύθυνος για τη σίτισή τους και για νερό είναι αυτός που τους έχει συλλάβει. Αστυνομία, περιφέρεια, δήμος, κυβέρνηση, όποιος διάολος κι αν είναι υπεύθυνος, βασανίζει όποιον καταδικάζει στη δίψα και στην πείνα.
Τι είναι αυτοί οι πρόσφυγες τελικά;
Α) Τουρίστες?
Β) «Εχθροί της πατρίδας»?
Γ) Άνθρωποι κατατρεγμένοι από τις διαλυμένες χώρες τους λόγω πολέμων, για τους οποίους ευθύνονται μεταξύ άλλων και ευρωπαϊκοί στρατοί και ευρωπαϊκές τράπεζες.
    Τους τελευταίους μήνες τα ΜΜΕ έπαιξαν τον ρόλο που τους ανέθεσαν τ’ αφεντικά τους. Αντιμετώπισαν τις προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές σαν σαπουνόπερα. Έριξαν κροκοδείλια δάκρυα για τα ναυάγια και εξαπέλυσαν τις ΜΚΟ (φιλανθρωπία) σε ρόλο Guest Star. Πουθενά βέβαια δεν αναφέρθηκαν οι πολιτικές οι οποίες τους ανάγκασαν να μεταναστεύσουν. Το Welcome refugees των ευρωπαϊκών κρατών αποδείχτηκε ότι ήταν Welcome φθηνοί εργάτες για τις χώρες που άνοιξαν προσωρινά τα σύνορα στο βωμό τις καπιταλιστικής ανάπτυξης.
    Η «φιλευσπλαχνία» των καναλιών αρχίζει να φθίνει προετοιμάζοντας το έδαφος για την επόμενη ημέρα:
Το καλοκαίρι της φιλανθρωπίας τελειώνει.
Οι πρόσφυγες/μετανάστ(ρι)ες από καημένοι θα μετατραπούν σε υγειονομικές βόμβες, εθνική απειλή και φανατικοί μουσουλμάνοι.
Η ελλάδα θα γίνει το προπύργιο της διαλογής και των απελάσεων και οι δουλέμποροι θα έχουν τη σφραγίδα της επισημότητας.
Τα σύνορα σιγά σιγά ξανακλείνουν,
τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σιγά σιγά ξανανοίγουν
και η στέρηση της ελευθερίας ξανακανονικοποιείται…
Δεν είναι για δάκρυα.
Ή να κάνουμε κάτι τώρα, ή να το βουλώσουμε.
Είμαστε, λοιπόν, αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες/μετανάστ(ρι)ες και όχι φιλάνθρωποι.
Γιατί δεν γίνεται να παλεύεις για τα δικαιώματα των προσφύγων/μεταναστών χωρίς παράλληλα να παλεύεις ενάντια στις πολιτικές που ευθύνονται για την ατέρμονη ομηρία τους.
Γιατί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν θα κλείσουν από μόνα τους.
Γιατί στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.”
ανοιχτή συνέλευση μαγνησίας ενάντια στα κέντρα κράτησης