ΠΟΙΟΙ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΟ “ΕΝΑ ΑΚΡΟ”;
Ποιοι; Το Κράτος που οργάνωσε τη γαμημένη συμμορία σε κόμμα για να αναβαθμίσει  τις δουλειές του: την δικτύωση της αυξανόμενης οικονομίας του  εγκλήματος, τις προστασίες και τα κυνήγια μεταναστών, την στοχευμένη  επίθεση (με λόγια και έργα) στην εργατική τάξη; Το κράτος των  στρατοπέδων συγκέντρωσης, των δολοφονιών και των βασανιστηρίων στα  τμήματα, των επιστρατεύσεων και του “Ξένιου Δία”;
Ποιοι;  Τα μήντια που επιδόθηκαν σε ένα συνεχές αράδιασμα της τηλεοπτικής –  κουραδομάγκικης – εθνικής – αντιμνημονιακής ρητορείας; (Μιας ρητορείας  που έβρισκε τους “εχθρούς του λαού” στους μετανάστες ή στη Μέρκελ:  σίγουρα ποτέ στα ντόπια αφεντικά και τα ολοένα πιο βίαια νταβατζιλίκια  τους…)
Ποιοι; Οι μπάτσοι; (και δεν χρειάζεται να γραφτεί ούτε μια λέξη παραπάνω…)
Ποιοι;  Όλο αυτό το ξεφτιλισμένο κομμάτι της κοινωνίας που φαντασιώνεται, με  την ταυτότητα της ιθαγένειας στα δόντια, φουσκωτούς σωτήρες που θα  γλιτώσουν το δικό του ιδιόκτητο, ελληνικό κώλο από την κρίση; Όλος ο  απόπατος της κοινωνίας, αυτή η τόσο οικεία φιγούρα του ελληνάρα πατριώτη  που ζει με τις «άκρες» του και κάνει το σταυρό του πριν κοιμηθεί;

ΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
Είναι  θυμωμένο και διεκδικεί μαχητικά τη θέση του στο δρόμο. Είναι άνεργο,  κακοπληρωμένο, “μαύρο”. Μιλάει χίλιες γλώσσες, κουβαλάει χίλιες  αντιφάσεις. Έχει, όμως, το πλεονέκτημα να ζει σε μια εποχή που τα  ερωτήματα που του βάζει για την ηθική και την υλική του υπόσταση είναι  πιο αμείλικτα από ποτέ. Σήμερα, όπως και χθες, στους δρόμους τσακίζει  φασίστες, δείχνοντας ένα ελάχιστο ίχνος από την λύσσα και την δύναμή  του.. Όταν οργανωθεί μέσα στην κάθε μέρα, χτίζοντας την αλληλεγγύη, την  αξιοπρέπεια, την απέχθεια για τις μαφίες και τα κέρατά τους, κανένας  (και κυρίως κανένα κόμμα) δεν θα μπορεί να μιλήσει για λογαριασμό του.
ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ