Βράδυ. Κέντρο της πόλης. Αυτές, δύο νεαρές κοπέλες, κάθονται σ ένα παγκάκι. Αυτός, ένας τύπος, τις πλησιάζει .Τις ζητάει να κάνουν σεξ. Σεξ επί πληρωμή. Αυτές αρνούνται. Τις βρίζει. Τις πιέζει. Του ζητάνε να φύγει. Αυτός, ως απάντηση, βάζει τα βρωμόχερά του στο στήθος της μιας κοπέλας. Αυτή αντιστέκεται. Αυτός πάει να βγάλει κάτι από τη τσέπη του. Η φίλη της, αποφασίζει να αμυνθεί. Βγάζει ένα μαχαίρι που είχε στη τσάντα της. Αυτός πεθαίνει. Η κοπέλα προφυλακίζεται. Ανθρωποκτονία με πρόθεση, λένε. Δικαίωμα στην αυτοπροστασία, λέμε.
Αυτή είναι μια ιστορία. Μια πραγματική ιστορία. Μια καθημερινή ιστορία.Το γεγονός αυτό
φανερώνει βία. Μια καθημερινή βία. Μια σεξιστική βία.Μια βία που ως γυναίκες την ξέρουμε και τη νιώθουμε πάρα πολύ καλά. Ξέρουμε ότι η κουλτούρα του βιασμού είναι διάχυτη και βαθιά ριζωμένη στις κοινωνίες μας. Ξέρουμε ότι ο φόβος του βιασμού είναι παρόν, πάντα και παντού. Στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά. Γνωρίζουμε ότι η βία αυτή είτε είναι λεκτική,είτε ψυχολογική είτε σωματική είναι μια προσπάθεια ελέγχου των σωμάτων μας. Μια προσπάθεια ελέγχου και περιορισμού των διαδρομών μας, της κίνησης, της αυτονομίας μας. Γιατί το βράδυ θα σκεφτούμε διπλά από πού θα γυρίσουμε. Γιατί μας λένε ότι δεν πρέπει να είμαστε μόνες μας, πρέπει να προσέχουμε τι θα φοράμε και ότι χρειαζόμαστε έναν προστάτη. Γιατί άλλοι μας υποδεικνύουν που πρέπει να δουλεύουμε , που πρέπει να διασκεδάζουμε και πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως γυναίκες. Γιατί θεωρείται αυτονόητο να ανεχόμαστε σεξιστικά σχόλια από κάθε βλάκα που έτσι είπε να μας “πειράξει”. Γιατί αυτοί μπορούν να μας βιάζουν ανενόχλητοι αλλά εμείς δεν έχουμε
δικαίωμα στην αυτοπροστασία μας .Το γεγονός αυτό συμπυκνώνει τη βίαιη επίθεση στο φύλο και τη τάξη μας. Καθημερινά είμαστε υπόλογες. Πρέπει να αποδεικνύουμε και να προσπαθούμε για τα αυτονόητα, ότι τα σώματα και τα μυαλά μας, ανήκουν σε μας. Δεν είναι κτήμα των ανδρών και των αφεντικών. Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα. Δεν ζούμε σε εποχές ισότητας και ούτε ισχύουν διάφορες άλλες μπούρδες περί ξεπερασμένων φεμινισμών. Το γνωρίζουμε καλά και δεν έχουμε σκοπό να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Είμαστε πολύ οργισμένες για τις αδελφές μας, που έχουν κακοποιηθεί, έχουν βιαστεί, έχουν υποτιμηθεί. Θα προβάλουμε τις δικές μας αρνήσεις, τις δικές μας άμυνες και επιθέσεις και ό,τι άλλο χρειαστεί για να επιβάλουμε το σεβασμό.
Δύναμη και αλληλεγγύη στην 22χρονη απο Κόρινθο που δικάζεται σήμερα 27/9 στο μικτό ορκωτό δικαστήριο του Ναυπλίου επειδή υπερασπίστηκε την εαυτή της και τη φίλη της.