Tην Τετάρτη 3 Ιούλη το απόγευμα στα μικρόφωνα του ραδιοσταθμού “στο κόκκινο” γινόταν πανηγύρι. Θεωρώντας ότι συμμετέχουν σε μια “ιστορική στιγμή” παραγωγοί και δημοσιογράφοι του συ.ριζ.α. είχαν “ανοικτή γραμμή” με την πλατεία Tahrir του Καΐρου, μεταδίδοντας αυτό που οι ίδιοι θεωρούσαν επανάσταση μέσα στην επανάσταση. Και μόνο το μέγεθος του συγκεντρωμένου πλήθους εναντίον της κυβέρνησης της μουσουλμανικής αδελφότητας ήταν ικανό να λύσει όλα τα φρένα (πολιτικά, διανοητικά, ηθικά) του αντιμουσουλμανισμού (της αριστεράς και της προόδου) και να φορέσει όλα τα γυαλιά. “Επανάσταση μέσα στην επανάσταση” το τελεσίγραφο του στρατού; Η στρατιωτική κατάληψη της αιγυπτιακής “ερτ”; Η παρέλαση των τεθωρακισμένων; Η καθαίρεση του εκλεγμένου προέδρου και της κυβέρνησής του; Η σύλληψή του;
Οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ είχαν ανακαλύψει (; ή μήπως, απλά, “αγοράσει”;) και μια λεξούλα ενδεικτική της αποστροφής τους προς τον ισλαμιστή Μόρσι: ο φαραώ της αιγύπτου!… Ο χαρακτηρισμός ήταν της ίδιας προέλευσης (και της ίδιας χρήσης) με έναν άλλο που, πριν λίγο μόνο καιρό, αφορούσε έναν άλλο εκλεγμένο ισλαμιστή, τον Ερντογάν. Εκείνος ήταν ο σουλτάνος της τουρκίας…
Καθώς όμως η ώρα περνούσε και οι ενθουσιώδεις ραδιοφωνατζήδες έβγαζαν “ειδικούς αναλυτές” στα τηλέφωνα και στα ερτζιανά, που υποδείκνυαν ότι δεν πρόκειται για καμία επανάσταση αλλά για σκέτο και καθαρό πραξικόπημα, η αντιμουσουλμανική χαρά άρχισε να ζαρώνει. Τα μουδιασμένα και μέσα απ’ τα δόντια “να δούμε πως θα εξελιχθεί” αντικατέστησαν τις γεμάτες “επαναστατικό παλμό” ραδιο-φωνές· ώσπου στις 7.00 κάθε μετάδοση και αναφορά στην αίγυπτο τελείωσε, ξεπέφτοντας σε 3ους, 4ους, 5ους στη σειρά “τίτλους ειδήσεων”.
Ώστε από εκείνη την ημέρα (και ακόμα ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) η ελληνική και η ευρωπαϊκή και η διεθνής αριστερά αμφιταλαντεύεται εάν αυτό που έγινε στην αίγυπτο είναι όντως πραξικόπημα και χούντα ή η φυσιολογική “ένοπλη έκφραση της θέλησης του λαού”;
> συνέχεια
