Η Μεσόγειος και ο Έβρος, ο φράχτης και οι αναποδογυρισµένες βάρκες είναι µια ακόµα απόδειξη πως ο πόλεµος συνεχίζεται. Είτε πρόκειται για τις πολεµικές επιχειρήσεις στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία, είτε για την οικονοµική λεηλασία ολόκληρων περιοχών σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ο πόλεµος συνεχίζεται και επί ευρωπαϊκού εδάφους, µε «παράπλευρη απώλεια» το πολυεθνικό προλεταριάτο: εκείνους κι εκείνες που όταν καταφέρνουν να γλιτώσουν από τις βόµβες των µη επανδρωµένων και τις σφαίρες των µισθοφόρων, βρίσκουν απέναντί τους την frontex, την ιταλική ακτοφυλακή, τους έλληνες λιµενόµπατσους.
Αυτός ο πόλεµος σήµερα οξύνεται. Και πάει ένα βήµα παραπέρα καθώς, στο όνοµα της αντιµετώπισης του «προβλήµατος» που λέγεται µετανάστες προτείνονται τόσο η δηµιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, όσο και στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ, εκτός ευρωπαϊκού εδάφους. Με άλλα λόγια την ίδια στιγµή που η φιλάνθρωπη Δύση χύνει κροκοδείλια δάκρυα για το δράµα των κάθε φορά πνιγµένων, οργανώνει και δροµολογεί την ακόµη πιο συστηµατική, ακόµη πιο µεθοδευµένη εξόντωσή τους.
Το ελληνικό κράτος έχει το µερίδιο που του αντιστοιχεί σ’ αυτό το έγκληµα. Και το αποδεικνύει µε κάθε ευκαιρία. Δεν είναι µόνο τα διαρκή πογκρόµ των µπάτσων εναντίον των µεταναστών και τα διαχρονικά κάτεργα της κάθε Μανωλάδας. Πλάι σ’ αυτά, οι δηλώσεις Πανούση για τον «φράχτη» και οι απειλές Καµµένου πως θα γεµίσει την Ευρώπη µε τζιχαντιστές σε περίπτωση εξόδου της ελλάδας από το ευρώ, λένε απλά φωναχτά αυτό που όλοι οι υπόλοιποι κάνουν πως δε γνωρίζουν: πως η ελλάδα είναι ένα από τα προκεχωρηµένα φυλάκια της ΕΕ στον πόλεµο ενάντια στους µετανάστες.
Απέναντι σ’ αυτή την αιµατοβαµµένη συνθήκη δε χωράνε συναισθηµατισµοί. Τα µισόλογα των αριστερών διαχειριστών της εξουσίας περί ανθρωπιστικής κρίσης δεν είναι απλά ανεπαρκή αλλά µέρος της πλαστογράφησης του γεγονότος πως στην πραγµατικότητα οι µετανάστες είναι απαγορευµένοι εργάτες. Εργάτες και εργάτριες, που όπως εκατοµµύρια άλλοι σε όλο τον πλανήτη, βιώνουν την υποτίµηση της εργατικής τους δύναµης µε πιο ακραίους όµως όρους. Γι’ αυτό στεκόµαστε στο πλευρό τους.Γι’ αυτό και οι αγώνες τους είναι και δικοί µας αγώνες.
Ενάντια σε φασίστες και ντόπια αφεντικά. Ενάντια σε κάθε πλαστό διαχωρισµό της πολυεθνικής εργατικής τάξης.
|
