Όλα αυτά τώρα, δεν τα γράφουμε για να αντιστρέψουμε το κλίμα της
ευφορίας. Το οποίο άλλωστε, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τις επιτυχίες
των ομάδων, το συμμεριζόμαστε κάπως. Ευτυχώς ή δυστυχώς, μοιρα-
ζόμαστε αρκετά από τα πάθη της εργατικής τάξης που ζει μέσα στην
ελληνική επικράτεια και δεν θέλουμε καθόλου να χαλάσουμε το πάρτι.
Δεν μπορούμε, όμως, να μη σημειώσουμε πως καθώς όσα αναφέρονται
στην πρώτη παράγραφο ισχύουν στον ίδιο βαθμό που ισχύουν και όσα
αναφέρουμε στη δεύτερη, έχουμε μπροστά μας μια ολοζώντανη και
μεγάλη αντίφαση, της οποίας οι δύο πόλοι συνυπάρχουν και επιδρούν
ταυτόχρονα στη συγκυρία.
Δυστυχώς, όμως, η ιστορία βαδίζει πάντα από την κακή της πλευρά.
Στην Καθημερινή, στις 28/05, εμφανίστηκε ένα άρθρο με τίτλο Γιατί
δεν μειώνουμε τους φόρους στην κατανάλωση; Εν τω μεταξύ, με το που
γράφουμε τον τίτλο του άρθρου στα αυτιά μας χοροπηδάει ένας τυχαίος
αριστερός πανελίστας που λέει άναρθρα: το κωλόσογο, ο Μητσοτάκης,
τα συμφέροντα, οι κερδοσκόποι, ο Χατζηδάκης κοκ. Βλακείες δηλαδή.
Αν διαβάσουμε προσεκτικά το άρθρο, μπορούμε να καταλάβουμε πολλά
περισσότερα από το θόρυβο της αριστεράς του κράτους. Γράφει για
παράδειγμα:
Με τόσο μεγάλο έλλειμμα παραμένουμε ευάλωτοι σε ενδεχόμενη
εξωτερική κρίση, σύμφωνα με τον κεντρικό τραπεζίτη. Γι’ αυτό πρέπει
να αυξήσουμε το ποσοστό χρηματοδότησης των επενδύσεων από
εγχώριες αποταμιεύσεις και όχι από το εξωτερικό.
Είπαμε, η κακή πλευρά είναι βαρύτερη από την καλή…Τα παραπάνω
λόγια ανήκουν στον εθνικό μας τραπεζίτη Γ. Στουρνάρα. Ο οποίος με
απλά λόγια λέει πως αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι για τις κρίσεις
που έρχονται πρέπει τα αφεντικά να αρχίσουν να συσσωρεύουν και να
επενδύουν με δικούς τους πόρους. Ποιος είναι ο μοναδικός πόρος που
παράγει αξία; Ρωτάμε εμείς. Είναι γνωστή η απάντηση.