Αυτά τα δύο χρόνια δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε σε πείσμα πολλών που το θέλουν. Αυτά τα δύο χρόνια τα κράτη μάς μιλούσαν αδιάκοπα τη γλώσσα της υγείας. Και μας έλεγαν να βγάλουμε τον σκασμό, να δουλεύουμε περισσότερο και να ζούμε πιο φτηνά. Απ’ ότι φαινεται, όμως, ήρθε ο καιρός να ανανεώσουν το λεξιλόγιό τους.
Μπροστά στη νέα αυτή συνθήκη, η απλή καταδίκη των εμπόλεμων μερών, ενώ είναι γενικά σωστή, στην παρούσα φάση αποδεικνύεται από άστοχη έως ύποπτη. Ως εργάτες/τριες πρέπει να στραφούμε ενάντια στο δικό μας κράτος, το οποίο έχει μετατραπεί σε κομβικό γρανάζι της νατοϊκής πολεμικής μηχανής. Πρέπει να στραφούμε ενάντια στους έλληνες φασίστες, που θέλουν να συναρθρώσουν ξανά την διεθνή αστάθεια στα πολεμοκάπηλα σχέδια των αντιτουρκικών φαντασιώσεών τους. Πρέπει να στραφούμε ενάντια στα ντόπια αφεντικά, που επωφελούνται ξανά από την κρίση, συνεχίζοντας να αρπάζουν ό,τι μπορούν από τις ζωές μας.