“[…] Υπάρχει ένα “μυστικό” ισλαμικό κομμάτι της ιστορίας του hip hop. Διαφορές εκφράσεις του είναι πολύ βαθιά ενσωματωμένες στα χρόνια της λεγόμενης “χρυσής εποχής” του, ακόμα κι αν οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται τους κώδικες ώστε να το αναγνωρίσουν. Πόσοι ήταν αυτοί που αντικρύζοντας την πλάτη του τζάκετ που φοράει ο Rakim στο εξώφυλλο του Follow the Leader μπορούσαν να αναγνωρίσουν αυτό που έβλεπαν;
Το πρώτο μισό των 90s, όταν το ισλάμ ήταν κάτι σαν “η θρησκεία του χιπ χοπ”, το αυξανόμενο ενδιαφέρον για αυτό είχε κατά κύριο λόγο αναφορά σε συγκεκριμένα ιστορικά παραδείγματα όπου το Ισλάμ είχε χρησιμοποιήθει σαν σημείο αναφοράς για να τεθούν μηνύματα κοινωνικής δικαιοσύνης, αυτο-ενδυνάμωσης και αντίστασης στην λευκή κυριαρχία.

O Brother Ali είναι συνεχιστής της παράδοσης εκείνης. Γεννήθηκε, το 1977 κι έγινε μουσουλμάνος το 1993. Οι στίχοι του Rakim και των Public Enemy ήταν εκείνοι που τράβηξαν την προσοχή του στο κοράνι. Στα 15 του έγινε μέλος της κοινότητας του Warith Deen Mohammed.
Tο “Mourning in America”, τραγούδι απ’ τον ομώνυμο τελευταίο  δίσκο του, ξεκινάει μ’ ένα sample από Malcolm X. και ανακυρήσσει τον πόλεμο σαν “τρομοκρατία που διεξάγουν οι πλούσιοι”. Στο Mourning in America and Dreaming of Color ο Ali μιλάει για την παρούσα κατάσταση της “ψυχής του έθνους”: για την φτώχεια, τον πόλεμο, τις προκαταλήψεις και τις ψευδαισθήσεις για την κυριαρχία ενός δήθεν “μετα-ρατσιστικού” μοντέλου. Επεκτείνει την έγνοια του χιπ χοπ για έννοιες όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η ισότητα, έτσι ώστε να δείξει προς την επίθεση στην ομοφοβία εντός της κουλτούρας.
“Δεν ήμουνα πάντοτε στην σωστή πλευρά αυτής της μάχης” μου εξομολογείται απολογούμενος για την χρήση σεξιστικών κλισέ σε παλαιότερα κομμάτια του. Τώρα πλέον αυτο-λογοκρίνει τέτοιου τύπου σεξιστικές ατάκες στις συναυλίες του. Στο κομμάτι του “Say Amen” επιτίθεται ευθέως στους ομοφοβικούς MCs: “Να πάνε να γαμηθούνε αυτοί που λένε “No Homo”.
Όταν κατά την διάρκεια μιας συναυλίας κάποιος απ’ το κοινό πετάει μια ατάκα για “καριόλες που κλαψουρίζουν”, ο Ali διακόπτει το show και του απευθύνεται: “πήγαινε να δεις μια γυναίκα να γεννάει και να δούμε αν θα χρησιμοποιήσεις ξανά την λέξη “καριόλα”, πόσο μάλλον για να περιγράψεις την έλλειψη δύναμης”. Πίσω στα παρασκήνια, μιλάμε για την αρρενωπότητα, την λευκότητα και το ισλάμ. “Ο προφήτης μου ήταν ένας άνθρωπος που έκλαιγε”, μου λέει ο Ali. “Έκλαιγε για τα παιδιά, τους υπερήλικους, τους φτωχούς και τους φυλακισμένους”.

“Η Αμερική δεν θέλει να τα αναγνωρίσει αυτά.”
“[…] Δες την περίπτωση του Trayvon Martin*. Είναι κομμάτι μιας κληρονομιάς που πηγαίνει πίσω στις απαρχές αυτής της χώρας. Δημιουργήθηκε μια ρατσιστική ταυτότητα πολίτη δευτερης κατηγορίας για τους μαύρους. Πάντοτε υπήρχε αυτή η μαλακία. Και μετά το επίσημο τέλος της σκλαβιάς είχαμε τους ρατσιστικούς νόμους του Jim Crow. Έχουμε ένα πολύ μακρύ ιστορικό δολοφονιών άοπλων μαύρων από μπάτσους, το οποίο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Μέσα σ’ αυτή την κληρονομιά είχαμε και διάφορους “ηρωικούς προστάτες” που στο όνομα της “δική μας ασφάλειας” κυνηγούσαν ή ακόμα και δολοφονούσαν μαύρους. Τέτοιοι ήταν στην Κου Κλουξ Κλαν, τέτοιοι είναι και τύποι σαν τον Ζίμερμαν σήμερα. Σε όλες αυτές τις υποθέσεις για κάποιο λόγο αυτός που φταίει είναι το θύμα. Και οι δολοφόνοι είναι πάντοτε αθώοι”.”

* Στις 26/2/12, ο George Zimmerman (εθελοντής φύλακας κλειστής κοινότητας) δολοφόνησε τον άοπλο 17χρονο μαύρο Trayvon Martin, επειδή απλά “έμοιαζε ύποπτη φιγούρα”. Στις 13/7/13 ο Zimmerman κρίθηκε αθώος απ’ το δικαστήριο του Sanford της Florida.