LIGHT BEARER/ BEAUTIFUL IS THIS BURDEN
Οι Light Bearer είναι μια post metal μπάντα από την Αγγλία, γεννημένη το 2010, που κινείται στα πλαίσια του DIY, της άκρας αριστεράς και της αντιεξουσίας. Το concept της μπάντας είναι η επίθεση στη θρησκεία, κομμάτι αυτής και το όνομα (Εωσφόρος), με αναφορές και έμπνευση από τους ιουδαιο-χριστιανικούς και ισλαμικούς μύθους για τη δημιουργία και την πτώση του διαβόλου, τον “Χαμένο Παράδεισο” του Milton, την “Τριλογία του Κόσμου” του Pullman και τη “Θεία Κωμωδία” του Δάντη. “Διανοουμενίστικη” προσέγγιση, θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσα -έχοντας πάντα στο νου ότι, για τα δεδομένα του extreme ήχου, είναι αρκετά ριζοσπαστική: Μουσικά, αλλά πολύ περισσότερο πολιτικά. Για περισσότερα απ’ όσα γράφονται εδώ, για τη βιογραφία, τις απόψεις τους στίχους και τα νέα, μπορεί κανείς να ανατρέξει στο site της μπάντας (lightbearerband.wordpress.com).
Το Φλεβάρη του 2013, κυκλοφόρησε ο 2ος δίσκος της μπάντας, το Silver Tongue, το οποίο θα βρείτε για δωρεάν download στο site. Ακολουθεί ένα κομμάτι απ’ την αυτοπαρουσίαση της μπάντας, όσο και το συνοδευτικό κείμενο του δίσκου.
Όσον αφορά τα παρακάτω, είναι οι απόψεις της μπάντες καθεαυτές (και όχι του antifa live, παναήα μου βόηθα).
Απ’ την αυτοπαρουσίαση της μπάντας:
Οι Light Bearer θα μπορούσαν λανθασμένα να θεωρηθούν σαν ένα μουσικό σχήμα που ενεργά υποστηρίζει τη θρησκευτική ιδεολογία, πράγμα που δε θα μπορούσε να είναι πιο μακρινό απ’ την πραγματικότητα. Οι Light Bearer προσπαθούν να αποδομήσουν και να επιτεθούν στη θρησκεία απ’ τις απαρχές της· η θρησκεία είναι ο όλεθρος της ανθρωπότητας, το υποστήριγμα που πρέπει ν’ αφήσουμε στην άκρη, μια ιδεολογία που έχει βασιστεί στο μίσος, το φόβο και τη δεισιδαιμονία. Οι Light Bearer είναι βαθύτατα ακροαριστεροί, σκοπός μας είναι η κριτική στην κατασκευή του φύλου, η συζήτηση γύρω απ’ την εξέλιξη της σεξουαλικότητας και την εξέλιξη του ανθρώπου γενικά. Θέλουμε να συνεισφέρουμε στη εξαφάνιση της δαιμονοποίησης των γυναικών και αυτών που δεν ταιριάζουν στα ετεροκανονικά στερεότυπα της θρησκείας, να δούμε τα φύλα ως ίσα και μέρος μιας ολότητας. Είμαστε ενάντιοι σε κάθε μορφή θρησκείας, ρατσισμού, ομοφοβίας και σπισισμού. Ο στόχος μας είναι να φωτίσουμε ιδεολογίες που θα έπρεπε να είχαν εξαφανιστεί πριν το Μεσαίωνα.
Το συνοδευτικό κείμενο του δίσκου
Επηρεασμένοι απ’ τον “Χαμένο Παράδεισο” του John Milton, την “Τριλογία του Κόσμου” του Philip Pullman και το βιβλίο της Γένεσης, τη μυθολογία πίσω απ’ το γενικό concept της μπάντας, αυτό το album ειδικά αντικατοπτρίζει την απέχθειά μας για τις Αβρααμικές θρησκείες και ιδιαίτερα τη σεξιστική εικόνα για τις γυναίκες που εγγενώς προωθούν. Το Silver Tongue είναι ένα αλληγορικό παραμύθι για την αρχετυπική γυναίκα και τη Ιουδαιο-χριστιανική φανταστική έννοια του προπατορικού αμαρτήματος. Με τον ίδιο τρόπο που ο Pullman αποδόμησε τη βιβλική ιστορία της Πτώσης του ανθρώπου, αντιστρέφοντας την αρχική της υπόθεση για να κάνει μια δήλωση για το ρόλο της Εύας που εναντιώνεται στο μισογύνικο συναίσθημα που ενέχει η Παλαιά Διαθήκη, έτσι κι εμείς προσπαθήσαμε να ξαναγράψουμε αυτή την ιστορία, μετατρέποντάς τη σε μια εκτεταμένη αλληγορία για τον αγώνα της απελευθέρωσης των γυναικών και, τελικά, όλης της ανθρωπότητας ενάντια στο απάνθρωπο καθεστώς ενός ψεύτικου θεού τον οποίο – αυτή είναι η ειρωνεία – οι ίδιοι οι άνθρωποι έφτιαξαν εξαρχής.
Το ανθρώπινο γένος – και μ’ αυτό εννοούμε τους άντρες – κατασκεύασε μια μεταφυσική δικαιολογία για την πολύ αληθινή αδικία που έφερε η πατριαρχία στη γη. Η βιβλική ιστορία του Αδάμ και της Εύας είναι το μεταφυσικό θεμέλιο της ανδροκρατούμενης παράδοσης μας, την υποτιθέμενη “φυσική” ιεραρχία που έχει διαμορφώσει την αντίληψή μας για την πραγματικότητα, για παράδειγμα. Τα αποτελέσματα αυτής της παράδοσης στην εξέλιξη των σύγχρονων κοινωνιών παγκόσμια είναι όντως σοβαρά και εμείς ίσα που αρχίζουμε να τα βάζουμε σε τάξη. Με απλά λόγια, η βασική ιδέα του Αβρααμισμού είναι ότι τα μωρά έχουν απ’ τη γέννησή τους μια ενοχή που αντικατοπτρίζει το προπατορικό αμάρτημα της Εύας, να μην υπακούσει, δηλαδή, στις εντολές του αφέντη της και, ακόμα χειρότερα, να παρασύρει σ’ αυτό και τον καημένο τον Αδάμ. Είναι δικό της λάθος που εκπέσαμε απ’ τη χάρη του Θεού και διωχθήκαμε απ’ την Εδέμ.
Φυσικά, όπως συμπεραίνουν πολλοί που πιστεύουν στην κυριολεξία το “λόγο του Θεού”, οι γυναίκες κουβαλούν ένα μεγαλύτερο μέρος της ενοχής αυτής, η οποία είναι ο λόγος που πρέπει να υποφέρουν τους πόνους της γέννας και να αιμορραγούν κάθε μήνα. Συχνά θεωρούνται “ακάθαρτες” σ’ αυτές τις περιστάσεις, πράγμα που δείχνει έντονα πόσο εχθρική είναι η θρησκεία απέναντι στο γυναικείο σώμα και ειδικά τα όργανα αναπαραγωγής. Λένε ότι “η καθαρότητα είναι θεάρεστη”, και σ’ αυτήν την περίπτωση αυτό δε σημαίνει παρά το ότι οι γυναίκες είναι λιγότερο θεάρεστες απ’ τους άντρες. Για να συμβαδίζουν μ’ αυτή τη μισογύνικη παράδοση, και οι Χριστιανοί χρειάζονταν τον (αρσενικό) μεσσία τους να έχει γεννηθεί από μια παρθένα παρά φυσιολογικά. Μπορεί άνετα να πει κανείς ότι η ανισότητα των φύλων, όπως προκύπτει στη Ιουδαιο-χριστιανική παράδοση, είναι κατά πολύ βασισμένη σε μύθους γύρω απ’ την “αμαρτία” και την “ακαθαρσία”, που προκύπτουν από μια έλλειψη κατανόησης του γυναικείου σώματος και του κόσμου, εν τέλει.
Ευτυχώς, η ανθρωπότητα συνεχώς προχωρά με διάφορους τρόπους. Ζούμε σε έναν κόσμο που οι περισσότεροι θεοί που υπήρξαν κάποτε είναι θαμμένοι στον μαζικό τάφο που αποκαλούμε μυθολογία: ο Δίας, ο Όντιν, η Αθηνά – η λίστα συνεχίζει για πάντα. Εντούτοις, υπάρχει χώρος για ένα θεό ακόμα. Κατά μία έννοια, η άνοδος του μονοθεϊσμού μπορεί να ειδωθεί ως μια πρόοδος, καθώς έδιωξε ένα σωρό θεούς και μας έφερε έτσι πιο κοντά στον πραγματικό αριθμό. Το πιο σημαντικό είναι ότι μας έδειξε ότι οι θεοί δεν είναι σε καμιά περίπτωση αθάνατοι. Καθώς ο τελευταίος των ψεύτικων θεών θα οδεύει προς τη μυθολογία, η ανθρωπότητα θα απελευθερωθεί απ’ τα δεσμά του θρησκευτικού μισογυνισμού, της ομοφοβίας, του σπισισμού και του ρατσισμού. Αντί να διαιωνίζουμε μια ηθική παράδοση που βασίζεται στις μεταφυσικές δοξασίες της θρησκείας, θα πρέπει να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία να εξαλείψουμε κάθε ιδεολογικό στίγμα του θεού και της ευσέβειας απ’ τις κοινωνίες μας.