Στις 6:30 τα χαράματα της 26ης του Γενάρη, η αστυνομία του Ντένβερ δολοφόνησε την 16χρονη λατίνα Jessie Hernandez.
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μετάφραση άρθρου της δημοσιογράφου – ακτιβίστριας – queer – μετανάστριας Verónica Bayetti Flores.

Οι φίλοι και οι φίλες της Jessie Hernandez την περιγράφουν ως γκαφατζού, αξιαγάπητη, με μεταδοτικό χαμόγελο. Τη Δευτέρα το πρωί οι αστυνομικοί του Denver είδαν στη Jessie μια απειλή  – μία λατίνα  νεαρή με queer εμφάνιση. Γι’ αυτό και η Jessie τώρα είναι νεκρή.

Το πρωί της Δευτέρας λίγο μετά τις 7, αστυνομικοί απ’ το τμήμα του Denver καταφτάνουν σε ένα δρομάκι όπου και είχαν παρκάρει η Jessie Hernandez και μερικοί φίλοι, αφού δέχτηκαν τηλεφώνημα για ύποπτη κινητικότητα. Όταν οι αστυνομικοί εξακρίβωσαν ότι στο όχημα εκκρεμούσε καταγγελία για κλοπή, το πλησίασαν. Η αστυνομία λέει ότι όταν το πλησίασαν, η οδηγός χτύπησε έναν από τους αστυνομικούς με το αμάξι. Και οι δύο αστυνομικοί πυροβόλησαν επανειλημμένα, πέτυχαν και σκότωσαν τη Jessie. Είναι η Τρίτη φορά μέσα σε 7 μήνες που το αστυνομικό τμήμα του Denver έχει ισχυριστεί ότι ύποπτοι που έχουν δεχτεί τα πυρά αστυνομικών, είχαν προηγουμένως χρησιμοποιήσει αμάξι ως όπλο. Όταν μία νεαρή έβγαλε το τηλέφωνό της να βιντεοσκοπήσει όσα ακολούθησαν, είπε πως ένας αστυνομικός της φώναξε: «Μην τολμήσεις!»

Ο αρχηγός της αστυνομίας του Denver, Robert White, είπε ότι πίστευε πως οι πυροβολισμοί ήταν δικαιολογημένοι. Δεν είναι ο μόνος – μια βιαστική ματιά στις συζητήσεις για το φόνο στο twitter, αποφέρει πολλές θέσεις που κατηγορούν και δαιμονοποιούν το θύμα, από ανθρώπους που προφανώς πιστεύουν ότι είναι σωστό για έναν αστυνομικό να λειτουργεί ως δικαστής, ένορκο δικαστήριο και εκτελεστής ταυτόχρονα. Τουλάχιστον ένα κομμάτι που αποκαλεί την Jessie λεσβία-που-πίνει-χόρτο-και-αλκοόλ έχει προωθηθεί σε κάποια μμε. Καινούρια υπόθεση, άλλος άνθρωπος και όμως η ίδια συνηθισμένη εκδοχή δαιμονοποίησης του θύματος. Ξεπλύνετε, επαναλάβετε.


Τέτοιες συναντήσεις με καταχρηστική αστυνόμευση δεν είναι ασυνήθιστες για νεαρά έγχρωμα LGBTQ άτομα. Για την ακρίβεια, η εγκληματοποίηση παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στις ζωές των έγχρωμων LGBTQ ατόμων. Τα έγχρωμα LGBTQ άτομα μοιράζονται εμπειρίες αστυνόμευσης κοινές με άλλους έγχρωμους: μας κάνουν εξακριβώσεις και σωματικούς ελέγχους, μας φτιάχνουν μια εικόνα με βάση τη φυλή, είμαστε θύματα των νόμων που φέρνουν μαζί τα δρακόντεια και όλο πιο εντατικά αντιμεταναστευτικά μέτρα με τη ρατσιστική αστυνόμευση, όπως ο SB 1070 της Αριζόνα. Αλλά τα έγχρωμα LGBTQ άτομα δέχονται ρατσιστική αστυνόμευση που έχει να κάνει και με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο που οι αστυνομικοί αντιλαμβάνονται τον σεξουαλικό προσανατολισμό και/ή την σεξουαλική ταυτότητα και έκφραση. Ένας τρόπος που συμβαίνει αυτό είναι μέσω της χρήσης προφυλακτικών ως αποδεικτικό στοιχείο: άτομα LGBTQ, ειδικά οι έγχρωμες τρανς γυναίκες, είναι συσχετισμένες με το αγοραίο σεξ, και μπορεί να τους κατασχεθούν τα προφυλακτικά για να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό στοιχείο για εγκλήματα σχετικά με την πορνεία από δικαστήρια σε όλη την χώρα. Τα άτομα LGBTQ βιώνουν σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση που έχει να κάνει συγκεκριμένα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την έμφυλη ταυτότητα και έκφραση, όπως το να τους ζητάνε οι αστυνομικοί σεξουαλικές «χάρες». Και τα άτομα LGBTQ, ειδικά οι έγχρωμοι που δεν συμμορφώνονται στα έμφυλα πρότυπα, συχνά γίνονται το υποκείμενο εξευτελιστικών σωματικών ελέγχων, σκοπός των οποίων είναι η εξακρίβωση του «πραγματικού» τους φύλου. 
Τα έγχρωμα LGBTQ άτομα, και συγκεκριμένα τα νέα, τα τρανς και τα “ασυμμόρφωτα στο φύλο”, συχνά αντιμετωπίζονται ως ύποπτα, και αποτελούν διαρκή στόχο της ρατσιστικής αστυνόμευσης.

Έχω ξαναγράψει ότι οι γυναίκες που στοχεύονται από την αστυνομία, κυρίως οι τρανς και μη συμμορφωμένες στα εμφύλα πρότυπα γυναίκες, σπάνια είναι υποψήφιες για «αθώωση». Αντιμετωπίζομαι ως περισσευάμενες. Η Jessie Hernandez έχει ήδη στιγματιστεί αρνητικά, ήδη κατηγορείται για τον ίδιο της το θάνατο στα χέρια της πολιτείας. Για την αστυνομία, και σίγουρα για πολλά απ’ τα media που θα καλύψουν το θάνατό της, ήταν μια άγρια, χασικλού, λεσβία που χρησιμοποίησε το αμάξι της ως όπλο ενάντια στην αστυνομία.

Και τί έγινε αν ήταν; Αυτό δικαιολογεί το θάνατο; Ας σκεφτούμε λίγο τι θα πει ότι κάτι είναι «δικαιολογημένο». Θυμάμαι ένα λευκό άνδρα στην Aurora του Κολοράντο- λίγο έξω απ’ το Denver– να γλιτώνει χωρίς ούτε μια γρατσουνιά ενώ είχε ανοίξει πυρ μέσα σε έναν κινηματογράφο, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας δεκάδες. Αν ένα οπλισμένο, επικίνδυνο άτομο μπορεί να συλληφθεί ανέπαφο- όπως άλλωστε θα έπρεπε- γιατί αυτό να μην είναι εφικτό για μία άοπλη Jessie Hernandez; Γιατί αυτό φαντάζει αδύνατο για έγχρωμους γενικά; Πώς γίνεται τα σώματα έγχρωμων ανθρώπων να αποτελούν μεγαλύτερη απειλή για τους αστυνομικούς, απ’ ότι ένας πάνοπλος λευκός; Σ’ όλα αυτά η απάντηση βρίσκεται στη “λευκή ανωτερότητα”. Ένα σύστημα σχεδιασμένο να ασκεί έλεγχο πάνω στις κοινότητες δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Η Jessie Hernandez δεν άξιζε να πεθάνει. Δεν άξιζε να περαστούν χειροπέδες και να γίνει έλεγχος πάνω στο αιμόφυρτο, ετοιμοθάνατο σώμα της, να γυρίζουν το άψυχο σώμα της στο δρόμο, πριν του επιτραπεί να δεχτεί οποιαδήποτε ιατρική βοήθεια. Οι φίλοι/ες της δεν άξιζαν το μόνιμο τραύμα που αυτό το περιστατικό θα τους αφήσει. Ακόμα και αν το αμάξι ήταν κλεμμένο. Ακόμα και αν η Jessie  τραυμάτισε έναν αστυνομικό με το αμάξι.
«Με όλα αυτά που συμβαίνουν» είπε μια φίλη με δάκρυα στα μάτια «δεν θα ήταν έκπληξη το ότι φοβήθηκε, έτσι δεν είναι;»

Οι θάνατοι και η κακοποίηση γυναικών στα χέρια της αστυνομίας, σπάνια φτάνουν στα φώτα της δημοσιότητας με τον τρόπο που το κάνουν οι θάνατοι κάποιων ανδρών, αλλά σήμερα μιλάμε για τη Jessie Hernandez
Σήμερα θυμόμαστε.







< η φωτό από Ντένβερ, απ’ τις διαδηλώσεις που ακολούθησαν την δολοφονία της Hernandez.