Οι Anti-Product υπήρξαν μια ανεξάρτητη νεοϋορκέζικη πανκ ροκ μπάντα που έδρασε μεταξύ του 1995 και του Ιούνη του 2002, όταν έδωσαν και το τελευταίο τους live σ’ έναν κοινοτικό-diy-συναυλιακό χώρο κάπου στο Μπέρκλεϋ. Έκτοτε τα μέλη τους, όπως αφηγούνται οι ίδιοι, την παλεύουνε με ζητήματα που εκτείνονται απ’ το να εξακολουθούν να ασχολούνται με την μουσική (η πορτορικάνα τραγουδίστρια τους Taina Asili για μια περίοδο υπήρξε μέλος της πανκ-ραπ μπάντας των Ricanstruction), να μεγαλώνουν τα παιδιά τους και να ασχολούνται με τον ακτιβισμό στο επίπεδο της κοινοτικής δράσης στα νεουορκέζικα γκέτο. Οι στίχοι του συγκεκριμένου τραγουδιού -επίθεσης στους από τα πάνω ορισμούς για το τι σημαίνει σήμερα να ασχολείσαι με τον φεμινισμό- δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στα ελληνικά στο 6ο τεύχος του εντύπου δρόμου “Νάρκη”, της γυναικείας ομάδας των Noli me Tangere (καλοκαίρι ’07):


Φεμινισμός / Η σύγχρονη «απαγορευμένη» λέξη / απορριπτέα και εγκαταλειμμένη / αλλά ποιος σκατά την ορίζει; / αυτή η λέξη μας δόθηκε από τις ΜΗΤΕΡΕΣ μας και τις ΑΔΕΡΦΕΣ μας σαν δώρο για να ονομάσουμε τις αδικίες της πατριαρχίας / μια γλώσσα με την οποία θα κατονομάσουμε τα σκατά τους / θα αναγνωρίσουμε την καταπίεση μας / που βασίζεται στο κοινωνικό φύλο / και θα αναγνωρίσουμε την κατάπνιξη της δύναμης και της ενέργειάς μας / για να την αμφισβητήσουμε και να παλέψουμε εναντίον της / ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ / «η ριζοσπαστική ιδέα ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι» / και τώρα θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι αυτή η γλώσσα / αυτό το δώρο / είναι ένα βάρος που μας κρατάει κάτω / ότι σαν γυναίκα είσαι “σκύλα”, αν έχεις βρει την εσωτερική σου δύναμη και αγωνίζεσαι για την απελευθέρωσή σου / “Σκύλα” / α, εννοείς ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΡΙΑ / και τι στο διάολο είναι λάθος τελικά με το να είσαι ριζοσπάστρια; / κάποιες πρέπει να ξυπνήσουν αυτή τυφλή, μονότονη κοινωνία / ο ΘΥΜΟΣ είναι αντίδραση στον πόνο που έχουμε υποστεί / και α, ξέχασα, δεν υπάρχει ανισότητα πια, / είναι τα 90s τώρα, / “έχεις περάσει πολλά, μωρό μου” / λοιπόν, δεν είμαι το μωρό σου και αυτός ο αγώνας δεν έχει τελειώσει ακόμα / ακόμα δεν μπορώ να περπατήσω μόνη μου το βράδυ, χωρίς το φόβο μήπως δεχτώ επίθεση / και τα άμυαλα αντικειμενικοποιημένα σώματα των γυναικών ακόμα αιωρούνται στα media / και οι μελανιές από τα πεινασμένα ξεσπάσματα δεν έχουν φύγει ακόμα απ’ το πρόσωπό της / κάποιοι λένε ότι η ταυτότητα της φεμινίστριας περιορίζει τις γυναίκες στα κατώτατα τους όρια / δεν είναι ο φεμινισμός που περιορίζει τις γυναίκες / είναι το σύστημα που κατηγοριοποιεί το κοινωνικό μας φύλο μας ως κατώτερο / αν δεν διαλέξεις μια ταυτότητα / πίστεψε με / θα διαλέξουν αυτοί μία για εσένα / γι’ αυτό επιλέγω να δεχτώ αυτή / σαν ΔΩΡΟ / που μας έδωσαν οι μητέρες και οι αδελφές μας / και να τρέξω μαζί της / να πετάξω μαζί της / να διευρύνω τα όριά της / και να επεκτείνω τη σημασία της / έτσι ώστε να ταιριάζει σε εμένα / σε εσένα / σε ΕΜΑΣ.


“έμπνευση για το modern day f* word ήταν διάφοροι άνθρωποι που έχω διαφωνήσει και πίστευαν στην “ισότητα αντρών και γυναικών” αλλά δεν θέλουν να ορίζουν τους εαυτούς τους σαν φεμινίστριες/φεμινιστές, και κάποια άλλα άτομα που μου έχουν πει ότι ο σεξισμός δεν είναι πια πρόβλημα. Και εγώ δεν με “όριζα” φεμινίστρια για αρκετό καιρό. Θεωρώ ότι μέρος της αιτίας είναι ότι είχα παρασυρθεί από τα εμπορικά μ.μ.ε, στο να πιστεύω τα στερεότυπά τους για το τι είναι φεμινισμός. Δεν θεωρώ ότι τα να ορίζει κάποιο άτομο τον εαυτό του/της ως “φεμινιστή” ή “φεμινίστρια” είναι τόσο σημαντικό όσο το να “ανοίξεις το μυαλό” ενός ατόμου στην φεμινιστική θεωρία, στην λογοτεχνία, στις τέχνες, κτλ. Θεωρώ ότι όλα αυτά είναι σημαντικά ώστε να κατανοήσουμε την καταπίεση του κοινωνικού φύλου σαν σημαντική και μία από τις πολλές καταπιέσεις αυτής της κοινωνίας. Ενθαρρύνουμε τα άτομα στον παραπέρα προβληματισμό όσον αφορά τις παραπλανητικές αντιλήψεις για τον φεμινισμό και στο να λάβουν υπόψη τους τη σημασία της φεμινιστικής θεωρίας και πρακτικής.”

Taína Asili