αφίσα που κολλήθηκε από διαρρήκτ(ρι)ες της φοιτητικής κουλτούρας
(για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Πάντειο στις 15/2
-και όχι μόνο) 


Κάτι πάει στραβά στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Είναι η αριστερή ηγεμονία που καταρρέει; Είναι (ακρο)δεξιοί καθηγητές που έχουν πλέον λιγότερες ενοχές; Όχι! Είναι που τα βρίσκουν μεταξύ τους. Είναι που πιάνονται ο ένας από τα μαλλιά του άλλου για να μην πνιγούν στα μηδενικά των κρατικών προυπολογισμών. Κι επιπλέουν και συνεννοούνται. Διαφωνούν σε αρκετά, συμφωνούν στα βασικά: Υπάρχουν «περιθωριακά στοιχεία», «καταδικάζουμε τη βία»,  «να προστατευτεί η δημόσια περιουσία από τους βανδαλισμούς», «να ανοίξουμε και κανένα ινστιτούτο, να κάνουμε και τίποτα δουλίτσες με τον στρατό και την αστυνομία». Ωχ, αυτό δεν λέγεται! Πώς θα μπορούσε; Πώς θα μπορούσαν όλοι αυτοί να ομολογούν πως οι κραυγές της ακαδημαικής ενότητας, όλες οι απόπειρες να θεωρηθεί η πολιτική οργάνωση και δράση των φοιτητών και των φοιτητριών εγκληματική σημαίνουν: Βουλώστε το, θέλουμε να κάνουμε δουλειές!
Κι οι φοιτητές τους; Τους αγαπάνε. Αγαπάνε τις δουλειές και το στυλ τους. Αγαπάνε να το βουλώνουν. Άλλωστε οι καθηγητές τους μιλάνε αρκετά: Γράφουν βλακείες στα social media, περιφέρουν το ύφος τους σε τηλεοπτικά πάνελ, και βγάζουν και κανένα βιβλίο όποτε παίζει κανένα κονδύλι. Οι φοιτητές είναι για χρόνια βουτηγμένοι στη ρουτίνα της ακαδημίας, στη λάσπη του εθελοντισμού, και στη μιζέρια των ασανσέρ της αριστερής ή της δεξιάς πολυκατοικίας. Είναι πεπεισμένοι πως αυτό είναι το μέλλον τους και θα το προστατέψουν με τη γλώσσα έξω και το πάσο στα δόντια. Με τη σειρά τους κι αυτοί οργανώνονται και λένε: Βουλώστε το, θέλουμε να κάνουμε δουλειές!
Συγγνώμη, κάναμε λάθος. Τόσο καιρό το ίδιο λάθος. Οι τοίχοι της γυάλας πρέπει να είναι καθαροί για να μπορούν να βλέπουν τα σαρκοβόρα ψάρια έξω. Κάναμε λάθος. Η πολιτική είναι ένα χόμπι για λίγους, είναι ένα χόμπι ειρηνικό και αθώο. Δεν απαιτεί οργάνωση και σκέψη και δεν αναγνωρίζει ταξικούς εχθρούς. Δεν προϋποθέτει συλλογική κριτική και εμπιστοσύνη. Είναι ένα παιχνίδι στο facebook ή ένας τυχαίος ναρκισσιστικός βολονταρισμός. Είναι μαγκιά και επίδειξη δύναμης. Δεν ανήκει στους δρόμους και δεν γράφεται στους τοίχους. Δεν φωνάζει συνθήματα και δεν μοιράζεται απο χέρι σε χέρι. Δεν αρθρώνεται από στόμα σε στόμα. Δεν πρέπει να προκαλεί. Συγγνώμη δεν θα σας ενοχλήσουμε ξανά. Θα πάρουμε τις ζωές μας στα σοβάρα!
Και μαντέψτε:

We can’t afford to stop