“Αυτό το πτώμα ποιός θα το μαζέψει;
(με ή χωρίς δημοψήφισμα, οι εξουσίες «μετράνε κεφάλια» για το μέλλον, χορεύοντας πάνω στην συναισθηματική, διανοητική, πολιτική υποτίμηση του πολυεθνικού προλεταριάτου)
Απ’ τις ουρές στα σούπερμάρκετ, στις ουρές των σαββατόβραδων και απ’ τις ψηφοφορίες στο the voice κατευθείαν στο δημοψήφισμα: τα μεγάλα διλήμματα που ο κάθε φορά κυρίαρχος ελληνικός λαός καλείται να πάρει θέση, επιβεβαιώνουν στην κάθε τους στιγμή την αδιάρρηκτη πορεία του έθνους ανά τα χρόνια. Την αδιαμφισβήτητη επικράτηση του Ατόμου και των προσόδων που του αναλογούν (από τα αριστερά ή από τα δεξιά). Την αλαζονεία του μικροαστικού βλέμματος. Τα «πατάω επί πτωμάτων» και τα «ο σώζων εαυτώ σωθήτω». Υπενθυμίζουν όμως και κάτι άλλο: Όσες και όσοι δεν περάσαμε απ’ το τραπεζικό κατάστημα της γειτονιάς μας γιατί πολύ απλά δεν είχαμε να σηκώσουμε τίποτα, όσοι και όσες έχουμε ακόμα την καρδιά και το μυαλό να αντιληφθούμε πως η εκμετάλλευσή μας είναι απ’ την αρχή μέχρι το τέλος της ΤΑΞΙΚΗ και όχι «μνημονιακή», «νομισματική», ή ό, τι άλλο, αυτές και αυτοί έχουμε και το βάρος να συνεχίσουμε να πολεμάμε τον κοινό μας εχθρό, να τοποθετούμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, παντού και πάντα. Σήμερα, αύριο και κάθε μέρα.
Την Κυριακή 5/7 θα πάρουμε μια ανάσα. Θα αγναντεύουμε από μακριά το πτώμα του μικροαστισμού να αποσυντίθεται μπροστά στην κάλπη. Μια ακόμα Κυριακή, μέχρι την επόμενη.
Τα εργατικά συμφέροντα πρώτα!“
|