Στο διάλο (τρία χρόνια τώρα) με την νέα κανονικότητα

Είναι 2023. Τρία χρόνια μετά το πρώτο lockdown. Τρία χρόνια γεμάτα εντολές, σωρό ειδικούς κι αιτήσεις στο mygov.gr. Τα σπίτια που μένουμε έχουν νοίκι (πολύ) υψηλό και θερμοκρασία (πολύ) χαμηλή. Κι όμως: προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα πάνε καλύτερα τώρα. Γιατί; Μα επειδή τώρα πια δεν “μένουμε μέσα” με εντολή λοιμωξιολόγων, αλλά με φιλική παρότρυνση των αφεντικών μας: επειδή με τους μισθούς που παίρνουμε, δε βγάζουμε ούτε μισό μήνα. Οι μισθοί μας μειώνονται στην πραγματικότητα ενώ τα έξοδά μας αυξάνονται πολλαπλάσια.

Αυτός είναι ο βασικός λόγος που έχουμε γεμίσει από τα περιβόητα pass: fuel pass, market pass, power pass, δωσε-και-σωσε pass. Με άλλα λόγια, έχουμε γεμίσει κουπόνια και δελτία με ένα σωρό ονόματα, τα οποία περισσότερο σημαδεύουν εμάς και τις βασικές μας ανάγκες, παρά επιδοτούν τη φτώχεια μας. Εντείνουν τον ψηφιακό έλεγχο του κράτους πάνω μας ενώ πριμοδοτούν στρατηγικούς κλάδους του ελληνικού καπιταλισμού.

Είναι 2023 λοιπόν. Η διακυβέρνηση μέσω της έκτακτης ανάγκης είναι πια η νέα κανονικότητα. Η αστυνομία είναι πανταχού παρούσα στο δημόσιο χώρο και τα όπλα της στραμμένα πάνω στους καταραμένους της τάξης μας. Η όλο και βαθύτερη υποτίμηση όλων μας είναι ήδη εδώ. Η όλο και μεγαλύτερη υπαγωγή μας σε πολεμικούς σχεδιασμούς συνεχίζεται αμείωτη.

Κι όμως: η διαρκώς εντεινόμενη συνθήκη αδιεξόδου που στήνουν κράτη κι αφεντικά πολλαπλασιάζει την οργή μας. Κι αυτή η συλλογική οργή είναι το μόνο αντίδοτο σε μια ζωή στημένη γύρω από οθόνες, τηλεχειριστήρια και ψυχοφάρμακα. Η οργή τροφοδοτεί τις αρνήσεις μας και την οργάνωση των συλλογικών μας περασμάτων. Είναι 2023 κι έχουμε μάθει καλά πια πως ό,τι έχουμε είμαστε εμείς. Δεν είναι οι σωτήρες οποιαδήποτε ιδεολογικής απόχρωσης. Είμαστε εμείς: οι σχέσεις μας, οι τρόποι μας, οι σκέψεις μας και η οργή μας.