Τους Αntinational Embassy τους γνωρίσαμε τον Σεπτέμβρη του 2019 στη συναυλία του Αntifa Live στο κτήμα Δρακοπούλου και στην εκδήλωση αυτοπαρουσίασης τους λίγες μέρες νωρίτερα στο Πολυτεχνείο. Η εποχή εκείνη στην Αθήνα δεν ήταν τυχαία καθώς πολλές καταλήψεις μεταναστών κι αλληλέγγυων εκκενώνονταν ενώ εντεινόταν μια διαδικασία σκλήρυνσης των αντιμεταναστευτικών νόμων που κοίταζε στην απομόνωση και τον εγκλεισμό των μεταναστών σε κλειστά κέντρα κράτησης και σε μαζικές επαναπροωθήσεις, μια διαδικασία που συνεχίζει να εξελίσσεται με όλο και πιο βίαιους όρους μέχρι και σήμερα. Η συγκυρία εκείνη πέρα από ασφυκτική έχει και σημασία καθώς συνδέεται με την ιστορία των Antinational Embassy.

Οι Αntinational Εmbassy ξεκίνησαν σα μια συνάντηση μεταναστών και αλληλέγγυων που βρέθηκαν να παλεύουν μαζί κόντρα στα γερμανικά κέντρα κράτησης (lagas) και τους νόμους περιορισμού της μετακίνησης των μεταναστών μακρύτερα από 40km από τον τόπο κατοικία τους, αλλά και κόντρα στις μαζικές επαναπροωθήσεις. Το «κίνημα της Oranien Platz» ξεκίνησε το 2012 από μετανάστες αιτούντες άσυλο σε διαφορετικά lagas διασκορπισμένα στη Γερμανία, οι οποίοι συναντήθηκαν και μετά από μια μεγάλη πορεία μέσα στη Γερμανία κατέληξαν στο Βερολίνο όπου κατέλαβαν  την πλατεία Οranien του Kreutzberg την οποία και κατέστησαν κέντρο του αγώνα τους. Στην πορεία η κατάληψη επεκτάθηκε στο σχολείο Gerhart-Hauptmann.  Ο αγώνας τους βρέθηκε για καιρό στο κέντρο της πολιτικής επικαιρότητας της Γερμανίας και κατάφερε να συγκεντρώσει την υποστήριξη πολλών αλληλέγγυων. Κάπου εκεί γεννήθηκαν και οι Antinational Embassy, μέσα στο κατειλημμένο σχολείο, μια συνάντηση μεταναστών και ντόπιων με διαφορετικές πολιτιστικές αναφορές που βρέθηκαν πλάι πλάι σ’ ένα κοινό αγώνα. Το κατειλημμένο σχολείο εκκενώθηκε το 2014 αλλά οι Antinational Εmbassy συνεχίζουν να μεταφέρουν με τα τραγούδια και το λόγο τους τις φωνές των ανθρώπων που συμμετείχαν στο κίνημα εκείνο διεκδικώντας για τον εαυτό τους περισσότερο τον τίτλο ενός «κινήματος» παρά μιας μπάντας.

Το βίντεο που ακολουθεί φτιάχτηκε με υλικό από αυτές τις δύο εκδηλώσεις, από μια συνέντευξη που μας παραχώρησαν εκείνες τις μέρες αλλά και από το υλικό που μας εμπιστεύτηκαν από τις μέρες και τις νύχτες του κατειλημμένου σχολείου και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό.