ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΣΕΣ ΜΑΣ

Σεπτέμβριος 1982: Η ποιήτρια June Jordan, Tζαμαϊκανή Aμερικανίδα, μαύρη φεμινίστρια, «έγινε Παλαιστίνια» σχολιάζοντας τον αφανισμό χιλιάδων Παλαιστινίων από λιβανέζους φαλαγγίτες υπό την εποπτεία του ισραηλινού στρατού στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα.
Σήμερα: Μαύρες γυναίκες στις ΗΠΑ εξεγείρονται ενάντια στον επιχειρούμενο αφανισμό των ανθρώπων τους. Γίνονται οι αδερφές τους, σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπου ζουν και εξεγείρονται αυτές που τους απαγορεύεται η ζωή. Γινόμαστε οι αδερφές μας στην Παλαιστίνη και στο Μεξικό, στο Μαγκρέμπ και στη Συρία, στη Μόρια και το Κρανίδι.
Ενάντια στο ανελέητο γέλιο του κακού
Αλληλεγγύη στις εξεγερμένες αδερφές μας!

ANTIFA_SISTERHOOD
07/20

ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

«Πού είναι ο Abu Fadi», θρήνησε.
«Ποιος θα μου φέρει πίσω τον αγαπημένο μου;»
New York Times , 20/9/82

Δεν θέλω να μιλήσω για τις μπουλντόζες και τo
κόκκινο χώμα
που δεν φτάνει να καλύψει τα τόσα χέρια και πόδια
γιατί δεν θέλω να μιλήσω για όλες τις φρικαλεότητες
που πρέπει να επακολουθήσουν από εκείνους που τολμούν
«να καθαρίσουν» έναν λαό
εκείνους που τολμούν
«να εξολοθρεύουν» έναν λαό
εκείνους που τολμούν
να περιγράφουν τα ανθρώπινα όντα ως «δίποδα τέρατα»
εκείνους που τολμούν
«να ξεκάνουν»
«να σφίγγουν τη θηλιά»
«να αυξάνουν τη στρατιωτική πίεση»
«να περικυκλώνουν» τους δρόμους της πόλης με τανκς
εκείνους που τολμούν
να κλείνουν τα πανεπιστήμια
να καταλύουν τον τύπο
να σκοτώνουν τους εκλεγμένους αντιπροσώπους
των ανθρώπων που αρνούνται να αφανιστούν
αυτοί είναι εκείνοι από τους οποίους πρέπει να λυτρώσουμε
τις λέξεις του ξεκινήματός μας
γιατί έχω ανάγκη να μιλήσω για το σπιτι
Έχω ανάγκη να μιλήσω για τον χώρο μου
όπου η γη δεν θα εκφοβίζεται και δεν θα σφυροκοπείται σε
μια ταφόπλακα
Έχω ανάγκη να μιλήσω για τον χώρο μου
όπου η κουβέντα θα γίνεται στη γλώσσα μου
Έχω ανάγκη να μιλήσω για τον χώρο μου
όπου τα παιδιά μου θα μεγαλώνουν χωρίς τρόμο
Έχω ανάγκη να μιλήσω για τον χώρο όπου οι άντρες
της οικογένειάς μου από τα έξι μέχρι τα εξήντα πέντε τους
δεν θα
παρελαύνουν σε μια πορεία που οδηγεί στον τάφο
Έχω ανάγκη να μιλήσω για τον χώρο μου
όπου θα μπορώ να κάθομαι χωρίς θλίψη και θρήνο φωναχτό
για τους αγαπημένους μου
όπου δεν θα πρέπει να ρωτάω πού είναι ο Άμπου Φάντι
γιατί θα βρίσκεται εκεί δίπλα μου
Έχω ανάγκη να μιλήσω για τον χώρο μου
γιατί έχω ανάγκη να μιλήσω για το σπίτι μου
Γεννήθηκα μια Μαύρη γυναίκα
και τώρα
Έχω γίνει Παλαιστίνια
ενάντια στο ανελέητο γέλιο του κακού
ο χώρος ολοένα και λιγοστεύει
και πού είναι οι αγαπημένοι μου;
Ήρθε η ώρα να βρούμε τον δρόμο για το σπίτι.