Σχετικά, δες κι αυτό: σύντομα -δραματικά επίκαιρα- απόσπασματα απ’ το “Πού σημαδεύουν;“, μπροσούρα της Ομοσπονδίας Αυτόνομων Ομάδων Federaction που είχε μοιραστεί κάπου στις αρχές του ’07:

“[…] Για τα δυτικά κράτη ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός έ­χει τις χρήσεις και τις αιτίες του. Σε όσα ακολουθούν παρα­κάτω θα παρακολουθήσουμε αυτές τις χρήσεις και αυτές τις αιτίες για να φτάσουμε στην πρώτη από τις θέσεις αυτής της μπροσούρας. Ο αντιμουσουλμανικός ρατσι­σμός είναι το βασικό συστατικό ενός νέου φα­σισμού. Για τα λεγόμενα δυτικά κράτη, αυτός ο νέος φασισμός έχει διπλή χρήση: Χρησιμο­ποιείται στο εσωτερικό για να δικαιολογήσει μια όλο και πιο ξέφρενη κατρακύλα προς τον ολοκληρωτισμό. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιείται στο εξωτερικό για να δικαιολογήσει πολεμικές επεμβάσεις που ήδη εξελίσσονται και αποτε­λούν τα πρώτα κεφάλαια του τέταρτου παγκό­σμιου πολέμου.
[…]Ο ισλαμικός κόσμος, όπου και διαδραματίζεται σήμερα το θέατρο των πολε­μικών επιχειρήσεων, αφενός δεν είναι ένας ε­νιαίος κόσμος, αφετέρου δεν είναι ένας κό­σμος στον οποίο τα ισλαμικά κράτη δίνουν έ­ναν αντιιμπεριαλιστικό αγώνα ενάντια στις ΗΠΑ και τον δυτικό ιμπεριαλισμό συνολικά.

Και η λεγόμενη “πολιτισμένη Δύση” όμως, δεν είναι μια ε­νιαία οντότητα. Αντιθέτως, τα κράτη της Δύσης κυ­νηγώντας ισλαμιστές τρομοκράτες αργά ή γρήγορα θα έρθουν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Στη σύγκρουση αυτή, τα ισλαμικά κράτη συμμετέ­χουν αξιοποιώντας το γεγονός ότι ο ισλαμικός κόσμος χρησίμευσε και ακόμη χρησιμεύει στη Δύση ως αποθήκη φθη­νών εργατών και φθηνών πρώτων υλών. Το Ισλάμ δηλαδή ως ιδεολογία αξιοποιεί τα υπαρκτά αντιιμπεριαλιστικά αι­σθήματα των μουσουλμάνων υπηκόων και αξιοποιεί την κοινωνική απήχηση που έχει αποκτήσει, λόγω των υποσχέ­σεων που παρέχει για καλύτερες συνθήκες ζωής. Το αποτέλεσμα τελικά είναι ότι έτσι στήνονται κρατικές οντότητες, ποιοτικά όμοιες αλλά αντίπαλες των δυτικών καπιταλιστι­κών κρατών.

Σε κάθε περίπτωση οι μόνοι χαμένοι του πολέμου αυτού είναι οι μουσουλμάνοι εργάτες, που και στη Δύση και στην Ανατολή βρίσκονται μπροστά στις κάνες των αφεντικών. Μόνο προς το παρόν όμως. Ο πόλεμος των αφεντικών α­φορά όλους όσους προορίζονται να γίνουν κρέας για τα κρατικά κανόνια. Αφορά όλους εμάς τους εργάτες και τις εργάτριες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και πολιτισμικής ταυτότητας.

[…]Η μηχανή έχει ήδη στηθεί. Και δουλεύει καλά.