10/1/2021,  Σκοπευτήριο Καισαριανής.
|Still not lovin Quarantine|

Το κείμενο που μοιράστηκε:

H μουσική που ακούς εδώ, δεν προορίζεται να χειροκροτήσει όλο κυνισμό τα «ηρωικά επαγγέλματα της πρώτης γραμμής». Δεν είναι φτιαγμένη για φορτηγά του δήμου και για κιτς φιέστες του τύπου «κάντε υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός».

Αυτή εδώ η μουσική απευθύνεται σε αυτούς και αυτές που δεν τους έκατσαν καλά οι γενικευμένες απαγορεύσεις και που δε βρήκαν κανένα κομμάτι τους να είναι «για το καλό όλων μας»· που είδαν το μισθό τους να πετσοκόβεται και την απόλυση να πλασάρεται ως «αναγκαίο κακό».

Για τα κορίτσια και τα αγόρια που ιδρώσανε δίπλα-δίπλα στις συναυλίες και το πρωί σηκώθηκαν για άλλο ένα μεροκάματο. Τους αμετανόητους μαλλιάδες που τώρα τους ανακοινώνουν ότι ανήκουν σε «ευπαθείς ομάδες» και πως, πάνω-κάτω, τελείωσαν από ζωή. Τις γκραφιτούδες που συνεχίζουν να στέλνουν τα μήνυματά τους στους τοίχους της πόλης, γιατί ο τοίχος του facebook δεν τους αντικατέστησε ποτέ. Τους εργάτες και τις εργάτριες που, σε πείσμα της μαζικής αποβλάκωσης, βρίσκουν σημεία στην πόλη να συναντηθούν για να ξανα-εφεύρουν τις κόντρες που έχουν να βάλουν απένταντι στα αφεντικά. Για τους μετανάστες και τις μετανάστριες και τη δύναμή τους – από τον παγωμένο έβρο μέχρι το λασπωμένο κάρα τεπέ.

Το κράτος και οι ειδικοί του πιστεύουν από καιρό ότι έχουν ορίσει όλες τις ανάγκες μας· και είπαν να το επισημοποιήσουν, βάζοντάς τες σε μερικά κουτάκια. Σπίτι, δουλειά, ψώνια, τζόκινγκ.

Έχουμε καθήκον να τους διαψεύσουμε!

Ας μας αποκαλέσουν «αρνητές του ιού» ή ό,τι άλλο διάλο σκαρφιστούν. Μας έχουν ονομάσει και πολλά άλλα στο παρελθόν και ούτε τότε μασήσαμε. Ας κρατήσουμε για την ώρα τουλάχιστον αυτό:

Η μουσική στους δρόμους

Και οι (κάθε λογής) φασίστες στα σπίτια τους