Στον κόσμο των αφεντικών, είμαστε όλοι ξένοι.

Προκήρυξη που μοιράζεται από το Antifa Live.

Πάει καιρός που έχει χαθεί ο λογαριασμός των πτωμάτων μεταναστών/-τριών στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στην ενδοχώρα. Πάει καιρός που η ήδη κυνική λογική του μετρήματος πτωμάτων, έχει παραμεριστεί με ένα γενικό «shit happens» ή, ακόμα χειρότερα, με ένα «ας έμεναν στις χώρες τους».

Δεν έχουμε την άποψη ότι αυτά είναι τα αποτελέσματα της εκλογής μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης. Αν και, ένα σύντομο καλοκαίρι «ανθρωπισμού», ήθελε να μας πείσει ότι «εμείς προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε, αλλά οι ευρωπαίοι και οι τούρκοι μας σαμποτάρουν», δεν υπήρξε στιγμή που η ατζέντα του κράτους δεν ήταν ολοκληρωτικά κατά των μεταναστών/-τριών: από τις απειλές ότι θα γεμίσουν την ευρώπη με ισλαμιστές τρομοκράτες μέχρι τον διαχωρισμό σε καλούς πρόσφυγες και κακούς μετανάστες.

Με αυτά για εφόδια, έρχονται τώρα να χτίσουν νέα κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια, να εντείνουν τις παράνομες επαναπροωθήσεις και εμβολισμούς βαρκών στα σύνορα, να νομοθετήσουν εις βάρος της – ήδη εξαιρετικά αφαρετικής – διαδικασίας ασύλου, να αμπαρώσουν κι άλλο το φράχτη του έβρου και να επιτηρούν με ακόμα πιο πολεμικά μέσα τα σύνορα. Όλα αυτά, ενόσω τα media αποκρύπτουν όσο περισσότερο μπορούν, απ’τη μία τους θανάτους και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, και απ’την άλλη τις μαχητικές στιγμές και τις εξεγέρσεις των μεταναστών.

Ακόμα και μία τόσο ακροδεξιά αντιμεταναστευτική ατζέντα, δεν είναι αρκετή για να ησυχάσει τον παλιό κακό ρατσισμό των ελλήνων νοικοκυραίων. Είναι γνωστό ότι, όλον αυτόν τον καιρό, διάφορες τοπικές κοινωνίες, χρησιμποιώντας τους μετανάστες ως διαπραγματευτικό χαρτί, έχουν φροντίσει να βάλουν χέρι σε κονδύλια και όχι μόνο, δείχνοντας ότι το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο δεν κοιμάται ποτέ. Ενίοτε έβαζαν χέρι και κατευθείαν στις τσέπες των μεταναστών άλλωστε. Δεν φροντίζουν όμως μόνο να βγάλουν φράγκα. Τα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών και τα ψησίματα χοιρινού έξω από κέντρα κράτησης, οι ρατσιστικές μαλακίες στα λεωφορεία και στα σχολεία και τα περί «πληθυσμιακής και πολιτισμικής αλλοίωσης», δεν είναι ανεξάρτητα και μεμονωμένα. Αντίθετα, αυτά είναι που οπλίζουν τους συνοριοφύλακες, χτίζουν τα στρατόπεδα συγκεντρωσης, δολοφονούν τους μετανάστες.

Οι μετανάστες εργάτες, από τη Συρία και το Αφγανιστάν, από το Μαρόκο και το Ιράκ, δεν έρχονται εδώ επειδή θέλουν να γνωρίσουν από κοντά τη γενέτειρα της φιλοσοφίας και της δημοκρατίας. Δεν μπαίνουν σε βάρκες θανάτου και δε διαβαίνουν ερήμους για να αλλοιώσουν το ένδοξο γένος των ελλήνων. Αναγκάζονται να περάσουν από δω, γιατί οι παγκόσμιοι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί μετατρέπουν τους τόπους που ζούσαν σε πεδία πολέμου, είτε με όπλα, είτε με οικονομικά και πολιτικά μέσα. Πεδία του πολέμου στα οποία, με λιγότερο ίσως εμφανές τρόπο, συμμετέχει και το ελληνικό κράτος.

Δεν είναι λοιπόν απλά ένα ζήτημα ευαισθησίας. Δεν βρισκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες απλά επειδή είμαστε ανθρωπιστές μη θέλωντας να ανήκουμε στα σκουπίδια αυτής της κοινωνίας. Είναι καθήκον μας να βλέπουμε την μετανάστευση πλάι στην οξυνόμενη φτήνια μας ως εργάτες/-τριες. Είναι καθήκον μας να βλέπουμε τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών/-τριών πλάι στα κρύα διαμερίσματά μας. Όχι επειδή δε βλέπουμε τις διαφορές, αλλά γιατί επιμένουμε στο ότι οι μετανάστες και οι μετανάστριες είναι το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας. Από την Καμπούλ μέχρι τον έβρο και από το Αλγέρι μέχρι τις πολυεθνικές γειτονιές της Αθήνας.

**Εμείς απ΄την πλευρά μας, δεν είμαστε περαστικοί. Οι φασίστες και τα αφεντικά τους το ξέρουν καλά αυτό. Θα συνεχίσουμε να καταλαμβάνουμε πλατείες και πάνω τους να στήνουμε αντιφασιστικές συναυλίες, θορυβώντας τις γειτονιές με αλληλεγγύη στους μετανάστες και σκατά στους ρατσιστές. Θα συνεχίζουμε να διαδηλώνουμε και να χρησιμοποιούμε όποιο μέσο μας είναι δυνατό για να κάνουμε σαφές, ότι δεν παίζουν μπάλα σε άδειο γήπεδο.

Antifa live, 1/2020