Το κράτος της γαλλίας, όπως και τα άλλα ευρωπαϊκά -και της ελλάδας συμπεριλαμβανομένης- είναι ένα κράτος σε πόλεμο. Χρόνια τώρα διεξάγει πολέμους με το στρατό του στο ιράκ, στο αφγανιστάν, στη συρία, στο μάλι. Και σε αυτούς τους πολέμους σκοτώνει μουσουλμάνους. Κι όταν δε τους σκοτώνει εκεί, τους σκοτώνει στα ευρωπαϊκό σύνορα ή μέσα στις ίδιες του τις πόλεις.

Την ώρα που οι δυτικοί υπήκοοι αναλώνονται (σε μάλλον βέβαια, για τα μυαλά τους) αστυνομικά σενάρια για το ποιοί βρίσκονται πίσω από την επίθεση, αρνούνται να δουν ποιος πραγματικά οφειλείται από αυτή: είναι το γαλλικό κράτος που νομιμοποιείται να προωθήσει τους σχεδιασμούς του τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική του πολιτική.

Η επίθεση έγινε ενάντια στη συντακτική ομάδα ενός πρώην αριστερού περιοδικού. Η Charlie Hebdo εδώ και χρόνια αναπαράγει την κρατική προπαγάνδα περί «απολίτιστων μουσουλμάνων» και συστηματικά επιτίθεται και πρόσβαλλει την αξιοπρέπεια και τις αξίες αυτών που το ίδιο της το κράτος δολοφονεί, νομιμοποιώντας το ηθικά.

3,5 εκατομμύρια Γάλλοι κατέβηκαν στους δρόμους αφενός αποδεχόμενοι την ιστορία περί ισλαμιστών τρομοκρατών και αφετέρου φωνάζοντας το σύνθημα «Je suis Charlie». Αυτό που εννοούσαν οι διαδηλωτές, είτε το καταλάβαιναν είτε όχι, είναι ότι το δικό τους δικαίωμα να ξερνάνε στο δημόσιο λόγο τα δικά τους κομπλεξικά και σακαταμένα ιδεώδη περί “σάτιρας” και “ελευθερίας” είναι πιο σημαντικό απ’ τις ζωές και την αξιοπρέπεια εκατομμυρίων μουσουλμάνων. Είναι πιο σημαντικά ακόμα κι αν περνάνε χλευαστικά πάνω από πτώματα. Ακόμα κι αν η υπεράσπιση αυτής τους της “ελευθερίας” απαιτεί 10.000 στρατιώτες μέσα στις πόλεις να στοχεύουν μουσουλμάνους πολίτες (και όχι μόνο).

JE SUIS CHARLIE ΕΙΝΑΙ Η ΙΑΧΗ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

η ελευθερία του λόγου δεν είναι παρά το “ντελικάτο” καμουφλάρισμα μιας κατά τα άλλα στεγνά εμπόλεμης πράξης.