H εκεχειρία στη Γάζα δεν αποτελεί «επίτευγμα» κάποιου αμερικάνου προέδρου. Η εκεχειρία στη Γάζα συμπυκνώνει την πολύπλευρη στρατηγική ήττα του ισραηλινού κράτους από το πείσμα της παλαιστινιακής αντίστασης.

‘467 μέρες’ και οι «διακηρυγμένοι στόχοι» του ισραηλινού καθεστώτος έχουν αποτύχει. Αυτό που είχε να προσφέρει η δολοφονική του μηχανή, ήταν η άνευ προηγουμένου σφαγή και καταστροφή.

‘467 μέρες’ που το ελληνικό κράτος βάθυνε ακόμα περισσότερο τη στρατηγική του συμμαχία με το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, την οποία χτίζει με διακομματική στήριξη εδώ και 15 χρόνια. Από την κοινή στρατιωτική εκπαίδευση και τα οπλικά συστήματα μέχρι τις real estate επενδύσεις και τους «ενεργειακούς διαδρόμους». Από τις τριμερείς συνεργασίες μέχρι τις φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα: ‘467 μέρες’ που το ελληνικό κράτος διεκδίκησε την οικονομική και στρατιωτική ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο.

‘467 μέρες’ που ο εθνικός κορμός συσπειρώθηκε γύρω από το «ο θάνατος των Παλαιστίνιων είναι καλός για τις δουλειές μας». ‘467 μέρες’ που το ελληνικό εθνικό συμφέρον ταυτίστηκε με τη γενοκτονία.

‘467 μέρες’ που μια πολυεθνική γενιά στη «Δύση» ανανέωσε το μίσος για τα αφεντικά της. Στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στην Αθήνα, στα γήπεδα, στα πανεπιστήμια και στο δρόμο. Πλάι στην συνεχή υποτίμηση της εργασίας και των ζωών μας, η συμμετοχή στο σφαγείο της Γάζας αποτελεί ακόμα μία ηχηρή απόδειξη: ο εχθρός μας είναι εδώ!

‘467 μέρες’ και τίποτα δεν έχει τελειώσει. Όχι μόνο επειδή η «επόμενη μέρα» μυρίζει ήδη μπαρούτι -στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη και αλλού. Όχι μόνο επειδή η βαρβαρότητα αναδεικνύεται όλο και περισσότερο στο modus operandi εναντίον της πολυεθνικής εγατικής τάξης. Αλλά επειδή έχουμε πολλά να κάνουμε απέναντι στο κτήνος.