Συγκέντρωση – μοτοπορεία ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία

Η Παλαιστίνη είναι μακριά.
Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που τα εγκλήματα του ισραηλινού μιλιταρισμού περνάνε σχεδόν απαρατήρητα στα μέρη μας. Η Παλαιστίνη είναι μακριά, αλλά δεν είναι αυτή η αιτία που οι διώξεις και οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις και οι δολοφονίες των παλαιστίνιων προλετάριων που αντιστέκονται στην ισραηλινή κατοχή περνάνε στην καλύτερη στα ψιλά της επίσημης ειδησεογραφίας. Πίσω από την φαινομενικά ουδέτερη θέση του “καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”, πίσω απ την δήθεν πολιτική των ίσων αποστάσεων που τηρούν τα δυτικά κράτη, το μόνο που υπάρχει είναι η βουτηγμένη στο αίμα παραδοχή πως η συστηματική εξόντωση των παλαιστίνιων είναι αν όχι επιβεβλημένη, τουλάχιστον αναπόφευκτη.

Ο εχθρός μας είναι εδώ.
Το ελληνικό κράτος έχει μια ξεχωριστή θέση σ’ αυτό το διαρκές έγκλημα, καθώς εδώ και χρόνια έχει αναδειχθεί σε στενό και σταθερό σύμμαχο του ισραηλινού μιλιταρισμού. Η “τουρκική επιθετικότητα”, που τόσο συσπειρώνει το πατριωτικό πλήθος, είναι το άλλοθι για τις τριμερείς συναντήσεις του ελληνικού κράτους με το ισραηλινό, τη χούντα της Αιγύπτου και τους “κύπριους αδερφούς”. Έτσι, πλάι σ’ αυτές κινήσεις η ελληνοισραηλινή συμμαχία βαθαίνει με μια σειρά στρατιωτικών και οικονομικών συμφωνιών. Το ελληνικό κράτος, νοικιάζοντας ισραηλινά drones ή συνεκπαιδεύοντας πιλότους και ειδικές δυνάμεις με την αφρόκρεμα του ισραηλινού μιλιταρισμού, εισάγει το πολυτιμότερο “αγαθό” του Ισραήλ, την κατοχική και πολεμική τεχνογνωσία 70 χρόνων ένοπλης βαρβαρότητας. Δίπλα σε αυτές τις δουλειές, οι επενδυτές αναζητούν καπιταλιστικές ευκαιρίες καθώς συνωστίζονται στο νεοϊδρυθέν Ελληνοϊσραηλινό Εμπoρικό Επιμελητήριο.
Έτσι δεν είναι παράξενο ότι το ελληνικό κράτος τήρησε σχεδόν σιγή ιχθύος για την δήλωση μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, πριν μερικούς μήνες. Έτσι δεν είναι περίεργο όπου ακόμη και την περίοδο όπου χιλιάδες παλαιστίνιοι διαδηλώνουν και δολοφονούνται κάθε Παρασκευή -με κορύφωση τις 15 Μαϊου 2018, όταν και πιθανότατα θα ανακοινωθεί η επίσημη μεταφορά της πρεσβείας, το ελληνικό κράτος συσφίγγει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις του με το αντίστοιχο ισραηλινό. Γιατί αυτός είναι ο τρόπος που το ελληνικό κράτος φτιάχνει τις διακρατικές του συμμαχίες και χτίζει την εξωτερική του πολιτική: πάνω στα πτώματα των άλλων.