video από το antifa projector

«Θα σας ταράξουμε στην υγεία» δήλωσαν με λίγα λόγια πριν από περίπου ένα χρόνο το κράτος και τα αφεντικά του. Και αυτό δεν θα μπορούσε να σημαίνει «το καλό όλων μας». Θα έπρεπε να είναι σαφές εδώ και καιρό πως δεν αγχώθηκαν στιγμή για το αν θα ζήσουμε αλλά, αντίθετα, επιδίωξαν να αλλάξουν βίαια το πώς θα ζούμε. Πώς θα δουλεύουμε, πώς θα συναντιόμαστε, πώς θα διασκεδάζουμε, ακόμα και το πώς θα αντιστεκόμαστε.
Με όχημα τον φόβο και τη διαρκή «έκτακτη ανάγκη» και με μπροστάρηδες τους διάφορους εντεταλμένους «ειδικούς», εξαπέλυσαν μία συνεχιζόμενη επίθεση στα σώματα και τα μυαλά της πολυεθνικής εργατικής τάξης: από τα κομμένα (τηλε)μεροκάματα μέχρι τις χουντικές απαγορεύσεις, απ’ την λογοκρισία μέχρι τα καινούρια σώματα ασφαλείας κι απ’ την τηλε-εκπαίδευση μέχρι τα πιστοποιητικά υγείας. Απ’την ολοένα και πιο απροκάλυπτη κατάσταση εξαίρεσης στα κλειστά κέντρα κράτησης – φυλακές μεταναστών-εργατών, μέχρι τις πολεμικές ιαχές στα σύνορα και τις θέσεις μάχης που παίρνουν στα πεδία των διακρατικών ανταγωνισμών.

Λέγεται αναδιάρθρωση σε καιρό καπιταλιστικής κρίσης και δεν έχει να κάνει με μέτρα προστασίας από οποιαδήποτε «υγειονομική απειλή». Και μερικές φορές μπορεί να μοιάζει και έτσι: Θα δουλεύετε πολύ και φθηνά ή θα μένετε άνεργες (με ή χωρίς τα επιδόματα που θυμίζουν συσσίτια για τροφίμους), η καθημερινότητά σας θα ελέγχεται και με μπάτσους και ψηφιακά, θα στοχοποιείστε ως «ανεύθυνοι», «αρνητές» ή ό,τι άλλο με το που σηκώνετε κεφάλι – και θα βγάζετε τον σκασμό ή θα διαμαρτύρεστε, όλοι μαζί κι ο καθένας μόνος του, με comments.

Δεν δουλεύει, όμως, ακόμα όπως θα ‘θελαν, παρά το μηντιακό show και παρά την ολόψυχη στήριξη της αριστεράς, παρά τις προσπάθειές τους να εντάξουν τις διάχυτες ταξικές αρνήσεις σε ένα πλαίσιο «απελπισμένων μαγαζατόρων» ή στην λεγόμενη «κοινωνική κούραση». Απ’ τον αντιμπάτσικο θυμό στους δρόμους, μέχρι το καθημερινό ρίσκο του σπασίματος της καραντίνας. Απ’ την λούφα στα λάπτοπ της τηλε-εργασίας μέχρι και τις πραγματικά κατειλειμμένες τηλε-σχολές. Από τις διαδηλώσεις γειτονιών μέχρι και τις εξεγέρσεις στα κλειστά κέντρα κράτησης μεταναστών. Από εκεί θα πρέπει να συνεχίσουμε.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η νέα κανονικότητα που διαμορφώνεται, έχει οργανωθεί για να κάτσει πάνω στις ζωές μας.
Δεν αναιρείται από πρωθυπουργικά διαγγέλματα και δεν θα τελειώσει από μόνη της, ούτε όταν «ανοίξει η οικονομία», ούτε αν αλλάξει η κυβέρνηση.

Να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη, όρθιες και απειλητικοί απέναντι στο νέο φασισμό. Στις πλατείες, στους δρόμους, στις δουλειές. Nα τους στείλουμε στο διάολο.