11/09/21, Πλατεία δημαρχείου, Περιστέρι, antifa live vol. 29

Το κείμενο που μοιράστηκε:

Να ευχηθούμε καλή (υγειονομική) σεζόν;!;

Θυμάται κανείς/καμιά τη ζωή πριν την covid-19; Θυμάται την καθημερινότητα χωρίς τις υγειονομικές οδηγίες και το διάχυτο φόβο ή τις εσωτερικευμένες ενοχές της «κοινωνικής ευθύνης»; Θυμόμαστε άραγε;

Εδώ κι 1,5 χρόνο ζούμε αυτή τη γνωστή, τρελή κατάσταση. Και όλα τα μεγάφωνα του συστήματος λένε και ξαναλένε πως «τίποτα δεν θα είναι όπως πριν». Και πράγματι, λένε αλήθεια από την μεριά τους: η επίθεση του κράτους και των αφεντικών δεν έχει προηγούμενο στις τελευταίες δεκαετίες.

Μέχρι τον περασμένο Μάιο (και ποιος/α ξέρει τι μας ξημερώνει αύριο;) ζήσαμε τη φάση της καραντίνας και των απαγορεύσεων κυκλοφορίας: μας έκλεισαν στα σπίτια μας, με το «υγειονομικό ευαγγέλιο των 6 κωδικών» να μας συντροφεύει. Ήταν μια βίαιη, εντατική και διαρκής εκπαιδευτική διαδικασία. Σε ποιο πράγμα; Μα σ’ αυτό που έλεγαν τα αφεντικά, δηλαδή να ξεχάσουμε όσα ξέραμε μέχρι τότε: να μην έχουμε καμιά γνώση και αίσθηση του σώματός μας –πέρα από τις ετυμηγορίες των ειδικών και να εκπαιδευθούμε σε μια νέα αντίληψη περί της υγείας και της αρρώστιας (δεν υπάρχουν πια υγιείς, αλλά άρρωστοι υπό αναστολή). Να δεχθούμε την καθολική εκκένωση του δημόσιου χώρου και των κοινωνικών σχέσεων – για λόγους «ανωτέρας βίας». Και τέλος, να παραδοθούμε στις νέες σχέσεις εκμετάλλευσης: από την τηλε-εργασία (αυτό το νέο φασονάδικο-με-τοmouse) ως τις απλήρωτες υπερωρίες και την εβδομαδιαία τελετουργία με την μπατονέτα.

Με άλλα λόγια, η ιστορική περίοδος της καραντίνας είχε στόχο να μας καταστήσει ένα είδος ανθρώπων «ανειδίκευτων-στη-ζωή», μια άτακτη αγέλη φοβισμένων και φοβικών «Εγώ» -με την ιατρική τεχνοκρατία στο ρόλο της απόλυτης πατερναλιστικής φιγούρας, η οποία μοιράζει υγειονομική ασφάλεια (και ψυχοφάρμακα).

Και τώρα;
Από τον περασμένο Ιούλιο αυτή η τρελή κατάσταση έχει περάσει σε μια καινούργια φάση: οι εκπαιδευμένοι/ες «ανειδίκευτοι/ες-στη-ζωή» βγαίνουν πια στο δημόσιο χώρο με τις νέες τους ταυτότητες στα δόντια. Το ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού είναι το νέο εργαλείο διαχωρισμού και διατίμησης που επινόησαν οι εξουσίες: ή θα κατέχουμε ένα τέτοιο πάσο απεριόριστων(;) διαδρομών στη Νέα Κανονικότητα, ή μας περιμένει η συνέχεια της καραντίνας με άλλα μέσα, μέχρι να «συνετιστούμε».

Το πιστοποιητικό εμβολιασμού, αυτή η φασιστική «έμπνευση», όχι μόνο δεν είναι το διαβατήριο προς την (επιχείρηση) «ελευθερία» -είναι κυρίως το προλογικό σημείωμα προς τις νέες υγειονομικές (και άλλες) πειθαρχήσεις. Το πιστοποιητικό επιβεβαιώνει τα νέα κοινωνικά σύνορα του υγειονομικού απαρτχάιντ: παράγει νέα κοινωνικά «περιθώρια», νέα ιδεολογικά πεδία επίθεσης του κράτους και των αφεντικών, νέο έδαφος παρέμβασης για τη δημόσια τάξη, νέες περιοχές «μαύρης» και υποτιμημένης εργασίας. Ποιός/ά δεν καταλαβαίνει ακόμα ότι φυσικά και δεν οφείλονται στην covid-19 όλα τα παραπάνω; Είναι τα κράτη, τ’ αφεντικά και οι εθνικές/υγειονομικές τους συμμαχίες που επιβάλλουν απόλυτα τα συμφέροντά τους!

Κι εμείς;
Είμαστε μερικές/οι, ανάμεσα στις χιλιάδες, που καταλάβαμε, αργά ή γρήγορα, ότι οι καραντίνες είναι η βίαιη εισαγωγή σε ένα «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» πειθαρχήσεων και καταναγκασμών –και ξέραμε καλά ότι οι ζωές μας δεν χωρούν σε έξι κωδικούς. Είμαστε μερικές/οι, ανάμεσα στις χιλιάδες, που καταλάβαμε, αργά ή γρήγορα, ότι κανένα κράτος δεν θα μας σώσει, κανένα αφεντικό δεν ενδιαφέρεται για το καλό μας: τα νέα κάτεργα παραγωγής και κατανάλωσης είναι που τους ενδιαφέρουν.

Γι’ αυτό και λέμε τώρα: δεν θέλουμε ούτε πιστοποιητικά –ούτε και «προνόμια». Ούτε υγειονομικά καθαρές κοινωνίες –ούτε και καραντίνες μόνο για ανεμβολίαστους.
Δεν είναι ότι θέλουμε την (παλιά) ζωή μας πίσω –είναι ότι θέλουμε να στείλουμε στο διάολο όσους μας την ρημάζουν καθημερινά! Θέλουμε μια ζωή που να μη μετριέται: ούτε με likes –ούτε σε ιικό φορτίο!

Σεπτέμβριος του ’21
Antifa Live, Antifa-scist Action