H πίστα που εδώ και μερικούς μήνες διανύουμε, δεν είναι η χαλάρωση ή το τέλος της καραντίνας. Αντίθετα, είναι ο προορισμός της, η συνέχιση της έκτακτης ανάγκης στο όνομα της υγείας και της υποτίμησής μας με άλλους όρους.
Οι κρατικές προσταγές, δεξιές και αριστερές, έχουν συντονιστεί σε μία γραμμή: «εμβολιαστείτε, αλλιώς…»

Θα πρέπει, δηλαδή, όλοι/ες εμείς που φάγαμε την καραντίνα στη μάπα, που ο συνωστισμός είναι το τελευταίο μας πρόβλημα στις σκατοδουλειές που κάνουμε, να συζητάμε για το ποια είναι η πιο γαμάτη φαρμακοβιομηχανία και να χαιρόμαστε με «προνόμια». Θα πρέπει όλοι/ες εμείς, να επιδεικνύουμε το αποδεικτικό ότι τρυπηθήκαμε για να μη μας απολύσουν, για να μη μας ξανακλείσουν μέσα, για να μη μας δείξουν με το δάχτυλο αν τύχει να αρρωστήσουμε, για να μην κατηγορηθούμε για μεταλλάξεις ιών και δολοφονίες εξ αμελείας.

Το λένε χωρίς να μασάνε τα λόγια τους: το ηλεκτρονικό πιστοποιητικό εμβολιασμού καταγράφει τους νομιμόφρονες (από αυτές που εκβιάζονται σε αυτό, μέχρι αυτούς που βγάζουν σέλφι με τη σύριγγα), φακελώνοντας έτσι τους αντιφρονούντες. Χωρίζει, δηλαδή, τον πληθυσμό σε κατηγορίες, κάτι που έχει προ πολλού συμβεί με τους πιο φασιστικούς όρους για τους Ρομά, τις μετανάστριες, τους Μουσουλμάνους.

Ένα υγειονομικό απαρτχάιντ στα μέτρα «δυτικών δημοκρατιών» σε καπιταλιστική κρίση· σήμερα σε σχέση με τα περιβόητα εμβόλια, αύριο για κάτι άλλο.

Δεν έχουμε 150 ευρώ σε κουπόνια, αλλά έχουμε όλα τα κίνητρα να τους στείλουμε στο διάολο. Γιατί για τον νέο φασισμό ισχύει αυτό που ίσχυε και για όλους τους φασισμούς του παρελθόντος. Ποτέ δεν χτίστηκαν κυρίως πάνω στην ευφυία της προπαγάνδας τους, ποτέ δεν χτίστηκαν αποκλειστικά πάνω στην ωμή βία της επιβολής: Χτίστηκαν και πάνω σ’όλους αυτούς που σφυρίζαν αδιάφορα.