Το έχουμε καταλάβει από τις προεκλογικές εκστρατείες των υποψήφιων δημάρχων, που περιγράφουν τις ζωές των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας σαν στατιστικές αναλώσιμων.
Το έχουμε καταλάβει από τις ανακοινώσεις των υπουργών μετανάστευσης, που τόσα χρόνια τώρα μιλάνε για τις δολοφονίες των λιμενόμπατσων στο Αιγαίο και τους θανάτους από το κρύο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σαν να πρόκειται για φυσικά φαινόμενα.
Το έχουμε καταλάβει από τα βλέμματα των σιχαμένων μικρών και μεγάλων ιδιοκτητών στο κέντρο που αντιμετωπίζουν οτιδήποτε εμποδίζει τις βιτρίνες τους σαν ενοχλητική απειλή.

Το έχουμε καταλάβει και δεν θα περιμένουμε ούτε την ιατροδικαστική έκθεση, ούτε το κτηνώδες ιστορικό του αστυνομικού τμήματος της Ομονοίας, τους δεκάδες κατά κανόνα ατιμώρητους βασανισμούς και τις δολοφονίες του.
Το καταλάβαμε από τον θυμό στα μάτια των ανθρώπων του Εμπουκά, στις πλατείες και στους δρόμους.
Αυτό είναι το στοιχείο που αποκαλύπτει το έγκλημα:Ο θυμός, ο πόνος και το μίσος, τόσο ανθρώπινο και τόσο ταξικό.Αυτός είναι ο κοινός μας τόπος. Κι από εκεί συνεχίζουμε, δίπλα τους.