Το αίμα δεν είναι νερό
Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι

Στις 26 Νοέμβρη ο 44χρονος φασίστας Δημήτρης Κουρής, οργανωμένο μέλος της Χ.Α., δολοφόνησε τον 63χρονο Αλβανό εργάτη γης Petrit Zifle σ’ ένα χωριό της Κέρκυρας.

Οι αναφορές στα media σταματάνε κάπου εκεί, η πραγματικότητα όχι.

Από τις δολοφονίες αλβανών μεταναστών στα χωράφια της ελλάδας της ανάπτυξης των 90’s, μέχρι τις δολοφονίες αλβανών φαντάρων από την ΜΑΒΗ. Από τους μαζικούς ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες αλβανών στο πογκρόμ της 4/9 του 2004, μέχρι την αντιμουσουλμανική προπαγάνδα του Καμμένου και των “αριστερών” φίλων του. Από τα ξεπλυμμένα φράγκα που κέρδιζαν τα ντόπια αφεντικά απ’ τους μαζικούς βιασμούς του trafficking, μέχρι τους πνιγμούς μεταναστών στον Έβρο και το Αιγαίο. Από τις φασιστικές δολοφονίες, όπως αυτή του Σαχζάτ Λουκμάν, μέχρι τις θανατηφόρες συνθήκες διαβίωσης τις οποίες επιβάλλει το ελληνικό κράτος στους έγκλειστους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μετανάστες απ΄την Μέση Ανατολή. Απ’την ηρωοποίηση ενός επίδοξου δολοφόνου φασίστα-τριτοτέταρτου μαφιόζου-πράκτορα στη νότια αλβανία, μέχρι τα -στημένα απ’ την εκκλησία και τους μηχανισμούς του ελληνικού βαθέος κράτους- μακεδονικά συλλαλητήρια.

Όλα αυτά δεν είναι “μεμονωμένα περιστατικά”· είναι τα διαρκή εγκλήματα του ελληνικού εθνικού κορμού. Αυτού του κοινωνικού και κρατικού συμπλέγματος που ξεκινάει απ’ τα ρατσιστικά ηλίθια αστεία που στέκουν δίπλα στα κομμένα μεροκάματα και φτάνει μέχρι την σαπίλα των κρατικών σχεδιασμών. Σχεδιασμών που πίσω από εθνικιστικές φανφάρες συνεχίζουν να χτίζονται πάνω στη βίαιη υποτίμηση της πολυεθνικής εργατικής τάξης.
Και για όλα αυτά δεν θα περιμένουμε καμία δίκη να αποδώσει δικαιοσύνη.
Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε.