“Η στρατιωτική θητεία αλλάζει” προαναγγέλλει με κάθε ευκαιρία το υπουργείο πολέμου:

Είσαι προλετάριος και δεν έχεις φράγκα για ένα ιεκ; Ο στρατός θα μοιράζει πτυχία-με-αξία. Είσαι γυναίκα και ζήλεψες τις ισραηλίτισσες με τα αυτόματα στο χέρι; Η θητεία που ετοιμάζουν μας χωράει όλες και όλους. Σκαμπάζεις από υπολογιστές; Η καριέρα μαζικών δολοφονιών εξ αποστάσεως προβλέπεται λαμπρή!

Η αλήθεια είναι πως η στρατιωτική θητεία στην ελλάδα δεν ήταν ποτέ λούφα, ούτε απλώς μια παραλλαγή. Παρά τη ρήξη της δυτικής εργατικής τάξης με την υποχρεωτική στράτευση τις προηγούμενες δεκαετίες και την στροφή αυτών των κρατών σε πιο “αποτελεσματικές” λύσεις, η εθνική ενότητα στα μέρη μας είχε πάντα την θητεία κορώνα στο κεφάλι της. Οι δεξιές και αριστερές μπούρδες για “τουρκικό κίνδυνο”, για χρέος στη μαμά πατρίδα και τα ρέστα, μας συντροφεύουν από το μαιευτήριο.

Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είναι απλώς μία απ’ τα ίδια. Το χώσιμο του ελληνικού κράτους στον πόλεμο μας θέλει στρατιώτες με το σίγμα κεφαλαίο -και για όλες τις χρήσεις. Ενώ παράλληλα τα “ποτέ ξανά πόλεμος” ευρωπαϊκά κράτη ντύνονται στις πιο αιματοβαμμένες αποχρώσεις του χακί. Η υποχρεωτική θητεία, οι ετοιμοπόλεμοι έφεδροι και η δυνατότητα γενικής επιστράτευσης δεν είναι πια ένα φάντασμα του παρελθόντος για τον “δημοκρατικό κόσμο”. Το μήνυμα είναι κοινό: τα κανόνια τους σημαδεύουν εμάς.

Η αύξηση της θητείας το 2021 πέρασε στα ψιλά, την ίδια ώρα που διεξαγόταν “πόλεμος με τον αόρατο εχθρό”. Τότε μας είχαν για να βαράμε προσοχές στα διαγγέλματα της καραντίνας και της “εμβολιαστικής εκστρατείας”. Για όσους/ες δεν ήταν ήδη σαφές, τότε έβγαλε μάτι: στρατιώτες δεν μας κάνουν μόνο όταν μας φοράνε με το ζόρι την παραλλαγή. Στρατιώτες θέλουν να μας έχουν στις ίδιες μας τις πόλεις. Και αν χιλιάδες στεκόμαστε στις ουρές για Ι/5 ώστε να μην υπηρετήσουμε τη μαλακία που λέγεται θητεία, έχουμε να κάνουμε πολλά περισσότερα, μαζί, για να σταθούμε απέναντι στον πόλεμο που μας κάνουν καθημερινά.

Από τον στρατό μέχρι την καραντίνα. Από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών μέχρι τους στρατόκαυλους μικροαστούς. Από τα δικάβαλα των μπάτσων μέχρι τους δικαστές. Από το σχολείο μέχρι την “αγορά εργασίας” που θυμίζουν όλο και περισσότερο καψόνι. Για τον πόλεμο που μας ετοιμάζουν -και για τα αδέρφια μας στην Παλαιστίνη και αλλού. Έχουμε χίλιους λόγους: στρατιώτες δεν θα γίνουμε ποτέ!